Hukuk Başlangıcı Ders Notları

Hukuk    nedir?…

Doktrinde çeşitli tanımlar yapılmış olsa da “hukuk” kavramını ortak  bir tanımının bulunmadığı görülmektedir.           Bununla birlikte genel olarak hukuku “toplumsal ilişkileri düzenlemek amacıyla devletin yetkili organları tarafından konulan, uyulması zorunlu ve maddi yaptırıma bağlanmış olan toplumsal düzen kuralları” şeklinde tanımlamak mümkündür.
Hukuk kelimesinin etimolojik ve çeşitli anlamlarda kullanılmasına ileride tekrar döneceğiz. Bununla birlikte yapılan tanımda ortaya çıkan pek çok niteliğin yanında aslında hukuk veya hukuk kurallarının da bir “sosyal düzen kuralı” olduğunu görüyoruz. Bu anlamda öncelikle toplumsal yaşam ve düzenin ne anlama geldiğini incelemekte yarar bulunmaktadır.
              
I. TOPLUMSAL             YAŞAM           VE       DÜZEN
A) DİN KURALLARI
B) AHLAK KURALLARI
C) GÖRGÜ (ADAB-I MUAŞERET) KURALLARI    D) HUKUK KURALLARII- Hukuk Kurallarının Özellikleri
a) Hukuk            Kuralları       Normatiftir
b) Hukuk Kuralları İnsan İlişikleri DüzenlerII. HUKUK KURALLARI İLE TOPLUMU DÜZENLEYEN DİĞER KURALLARIN KARŞILAŞTIRILMASI
A) DİN-HUKUK KURALLARI
B) AHLAK VE HUKUK KURALLARI
C) ÖRF VE ADET KURALLARI – HUKUK KURALLARI
D) GÖRGÜ KURALLARI- HUKUK KURALLARI

 

III. HUKUK          KAVRAMI
A) HUKUKUN ÇEŞİTLİ ANLAMLARI
1- Pozitif Hukuk (Müspet Hukuk – De Lege Lata)
2- Mevzu Hukuk
3- Tabii Hukuk (İdeal Hukuk – De Lege Feranda)
4- Maddi Hukuk – Şekli Hukuk
5. Objektif Hukuk – Sübjektif Hukuk
6. Yazılı Hukuk – Yazılı Olmayan Hukuk
7- Ulusal Hukuk – Uluslararası Hukuk – Evrensel Hukuk
8. Tarihi Hukuk

B) HUKUKUN FONKSİYONLARI
4-­‐        Eşitliği            Sağlamak
A) ROMA (KITA AVRUPASI) HUKUK SİSTEMİ
B) COMMON LAW (ANGLO SAKSON) HUKUK SİSTEMİ
C) AB HUKUK SİSTEMİ

D) İSLAM HUKUK SİSTEMİ

E) SOSYALİST HUKUK SİSTEMİ

A) DOĞMATİK HUKUK BİLİMİ
B) HUKUK TARİHİ
C) HUKUK FELSEFESİ
D) HUKUK SOSYOLOJİSİ
E) HUKUK SİYASETİ
F) KARŞILAŞTIRMALI HUKUK
I. KANUNLAŞTIRMA
B) KANUNLAŞTIRMA YÖNTEMLERİ
C) TÜRKİYE’DE KANUNLAŞTIRMA HAREKETLERİ
II. HUKUKUN KAYNAKLARI
A) ASLİ (BAĞLAYICI) KAYNAKLARI
1- Yazılı Hukuk Kuralları
a) Anayasa
b) Kanunlar
Kanunların Yapılışı
c) Kanunlara Denk Metinler

aa) Uluslararası Antlaşmalar
bb) Kanun Hükmünde Kararnameler
dd) Tüzükler

b) Yazılı Olmayan Kaynaklar (örf ve adet hukuku)

c) Yardımcı (Bağlayıcı Olmayan) Kaynaklar
aa) İlmi İçtihatlar (bilimsel Görüşler)
III. HUKUK KURALLARININ TASNİFİ VE UYGULANMASI
A) TASNİFİ
1- Emredici Hukuk Kuralları
2- Yetki Verici Hukuk Kuralları
3- Tanımlayıcı Hukuk Kuralları
4- Tamamlayıcı (Yedek) Hukuk Kuralları
5- Yorumlayıcı Hukuk Kuralları
B) HUKUK KURALLARININ YER BAKIMDAN UYGULANMASI
C) HUKUK KURALLARININ ZAMAN BAKIMINDAN UYGULANMASI
1- Yürürlüğe Girme
2- Yürürlükten Kalkma
a) Doğrudan      Doğruya        Yürürlükten              Kalkma
b) Başka             Bir       Kanunla         Yürürlükten              Kalkma
c) İptal    Yoluyla          Yürürlükten              Kaldırma

3- Kanunların Geçmişe Yürümemesi ve İstisnaları

A) KANUNUN YORUMU
1- Yasama Yorumu
2- Lafzi Yorum
3- Tarihsel Yorum
4- Amaçsal Yorum
5- Gerçeğe Uygunluk

İnsanoğlu yaradılış gereği             toplum            halinde           yaşamaya       programlanmış             bir
varlıktır.         İnsanlığın       var      olmasından    bu        yana    neslini             devam    ettirmesi,        tabiat              güçlerine        galip     gelerek           onu      kendi               refah               ve            mutluluğu       için      kullanmayı     başararak       büyük            medeniyetler             kurabilmesinin             belki    de        en
büyük             etkenlerinden                        biri      toplum            halinde              yaşamasına    borçludur.
Konuyla             ilgili kitaplarda      genel               olarak,            benim             teknik              olarak    katılmadığım,             ünlü düşünür          Aristo’nun      “insan             sosyal              bir       hayvandır”         sözü     çok      sık        tekrarlanır.     Aristo, insanın            toplum            dışında            yaşaması            için       ya        canavar          ya        da        Tanrı               olması             gerektiğini     belirtir.               Türk                toplumunda               da        “yalnızlık         Allah’a            mahsustur”     sözü     bir           şekilde           toplumsal       yaşama           vurgu              yapmaz           mı?      Kuran-­‐ı         Kerim     Hucurat          Süresinin        13.       Ayetinde         Yüce     Allah               “Ey       insanlar!         …         birbirinizi           tanımanız        için      sizi       boylara           ve        kabilelere      ayırdık”            şeklinde          buyurmaktadır.             Antropolojiye
meraklı           olanların         kolayca          bilebileceği     gibi      ilk           çağlarda         yaşayan          bazılarına       göre    bir       insan               ırkı      bazılarına       göre    başka     bir       tür       olarak             kabul              edilen              Neanderthaller        ırkının
yok      olmasını            insanoğlu       gibi      toplumsal        yaşam             sürdürememesi         özellikle
toplumsal           işbölümü        yapamamasına         bağlamaktadır.
İnsanoğlunun
varlığını          devam            ettirmesi         için      bu        kadar              önemli            olan        “toplumsal      yaşamı”;         “tarihi,            kültürel,          sosyal             ve        iktisadi            açıdan    ortak               yönleri            bulunan          insanların       birlikte            yaşaması”       olarak             tanımlamak       mümkündür.              Toplu              halde               yaşayan          insanların       birbirleriyle     ilişki
kurmasını       zorunlu           kılmaktadır.                Sosyal,
siyasal,            ekonomik       veya    hukuki    yönleri            bulunan          bu        ilişkilere          ise       “toplumsal     ilişki”               denilmektedir.
İnsanoğlu           yaradılış
gereği             bir        yandan           toplum            halinde            yaşamak             zorunda         olmasına        rağmen           diğer    yandan           kişisel              menfaat          ve           çıkar    duygusunu     ön        planda            tutma              eğilimi              içindedirler.               İnsanda
yaradılış          gereği             mevcut            olan     bu        güdüler           toplumsal      çekişmeleri       ve        çıkar    çatışmasını     beraber          getirmektedir.           Toplumsal
yaşamın          sağlıklı               şekilde             yürütülebilmesi         için
toplumsal       ilişkilerin        bir        takım               kural       ve        yaptırımlara              bağlanması
gerekmektedir.          Bu       nedenlerden              ötürü     toplum            düzenini         sağlamak        üzere              toplumu         düzenleyen    kurallar          ortaya    çıkmıştır.         Bunlar;           Din,     Ahlak,              Görgü             ve        Hukuk             Kurallarıdır.
Toplumu           düzenleyen    bu        kurallar;         kişiler             bakımından    öğretici           nitelik     taşır    ve        uyulması        gereken          davranış         biçimini          emretmektedir.         Bu
kurallar             bir       yandan           kişilerin          özgürlüklerini             kısıtlarken
diğer               yandan               onların            özgürlüklerinin         garanti
altına              alınması           ve        korunması         için       ortam              hazırlamaktadır.        Diğer
bir       ifadeyle           bu        kurallar;            kişilere            serbest           ve        yasak              şeyleri            öğretmektedir.
Toplumu            düzenleyen
kuralların       en        eskisi               din       kurallardır.     İnsanlar
ilk           çağlardan        beri     çeşitli              nedenlerle      (tabiat             olayları           karşında         çaresizlik,           dünyevi           veya    uhrevi             korkular)        bir       dine     mensup          olma    ihtiyacı               duymuşlardır.
Kelime    anlamı             olarak             din;      Allah’a,
doğaüstü        güçlere,           çeşitli              kutsal
varlıklara        inanmayı        ve
tapınmayı       sistemleştiren            toplumsal       bir
kurum    anlamındadır.            Her      dini
ister     semavi            olsun               ister     olmasın           bir       yaratıcısı            ve         yaratıcının      koyduğu         emir     ve       yasaklar          bulunmaktadır.          Din
kurallarının        kaynağı;          genel               olarak             ilkel     topluluklarda            insanların
çeşitli      inançları,         korkuları        ya        da        hayranlıkları              iken
semavi            dinlerde         yaratıcı               olan     Allah’ın           kutsal              kitapları          ve        göndermiş      olduğu            peygamber        aracılığıyla     bildirilen
emir    ve        yasaklarıdır.
Din
kuralları,         hem     yaratıcı           ile        insanlar          arasındaki      ilişkileri           hem     de           insanların       kendi               birbirleriyle               ve
toplumla         olan     ilişkileri                       düzenlemektedir.          Bu
anlamda         din      kuralları          hem     dünyevi          hem     de        ahirete                ilişkin              düzenlemeleri           içermektedir.
Bu       kurallara         uyulmamasının              yaptırımı
kural               olarak             uhrevi             yani     öbür     dünyaya         aittir.      Ancak              bazı     islam               ülkesi              olduğunu       iddia    eden    devletlerde     din       kuralları            aynı     zamanda        hukuk              kuralı              niteliği             kazandığından           bu
kurallara            uymamanın                yaptırımını     devlet             tarafından       uygulanmaktadır.      Din
kurallarının        inanç               ve        ibadete           yönelik            kuralları        dinden             dine     değişmesine       rağmen           toplumsal       ilişikleri           düzenleyen     din       kuralları         çoğunlukla     çeşitli     dinler,             ahlak,              örf       ve        adet     ve        hukuk             kuralları         açısından        benzerlik           göstermekte              hatta    müştereklik    taşımaktadır.
Din
kuralları          nitelikleri        ne        olursa             olsun               toplumdaki     bireylerin       davranış             ve        yaşayış            biçimlerini      etkilemekte                ve        en        azından           toplumda           belli     bir       inancı              paylaşan        insanların       belli     durumlarda    benzer            şekilde               hareket           etmesini         sağlayarak      toplumsal       düzene           katkıda            bulunmaktadır.
 
Ahlak      kuralları
insanın            kendisine        ve        topluma          karşı                ödevlerini       içeren    kurallardır.     Genel              olarak             toplumun       “iyi”     kötü”               anlayışına       göre    değişmektedir.              Ahlak
kuralları          sosyolojik       ve        felsefi              temelleri         sağlam     olduğundan,               toplumsal       ilişkilerin        düzenlenmesinde      çok
önemli             yer
tutmaktadır.       Görgü              kurallarını      ciddiye            almayan         kişiler             bile      ahlak               kurallarına        uyma               konusunda     daha    özenli              davranabilmektedir.
Ahlak
kurallarının                kaynağı           ya         toplumsal       değerler         ya         da        kişinin     kendi              vicdanıdır.      Bu       anlamda         ahlak;              objektif           (sosyal            –          nesnel)              ahlak               ve        sübjektif         (bireysel-­‐     öznel)             ahlak               olarak             ikiye       ayrılmaktadır.
Objektif               ahlak,
insanın            topluma          karşı                olan     yükümlüklerini          içeren     ahlak
kurallarıdır.     Kişiler             arasında         ilişkilerin        daha                erdemli           olmasını             amaçlamaktadır.       “verdiği
sözü    tutmak”,          muhtaçlara    yardım            etmek”,              “hırsızlık         yapmamak”,               “insanları        rahatsız           etmemek”       gibi      kurallar              objektif           ahlaka             en        güzel               örneklerdir.               Bu
kurallar         toplum                vicdanında      üretilir            ve        yaptırımı         da        genel               olarak             ayıplanmak,       küçük             düşürülmek    veya    dışlanmaktır.
Sübjektif
ahlak               ise        kişinin             manevi            varlığını          ve         değerlerini     geliştirmeyi       amaçlamaktadır.
“yalan             söylememek”,            “kötülüklerden          kaçınmak”
sübjektif            ahlaka             en        güzel    örnektir.         Bu       kuralar           genel               olarak             bireyin               vicdanında     üretilmekte    yaptırımı         da        “vicdan           azabından”     ibarettir.
Objektif               hukuk
kurallarının                zaman             içinde              hukuk              kuralı      haline              gelmesi          mümkündür.               Ancak              hukuk             kuralı              haline      gelmediği        sürece             hukuku           ilgilendirmez.            Örneğin
MK’nın            364.     Maddesinde       “herkes,          yardım            etmediği          takdirde          yoksulluğa     düşecek           üstsoyu,              altsoyu            ile        kardeşlerine              nafaka
vermekle        yükümlüdür”             kuralı,    muhtaç            olanlara          yardım            etmenin          erdemli           bir       davranış         olduğunu           içeren              ahlak              kuralının         bir       yansıması       olarak             kabul              edilebilir.           Buna    karşılık           zamanaşımına           uğramış          bir       borcu              ödememek     hukuka              uygun             iken     ahlaklı             bir       davranış         değildir.
Temelde            ahlak               kuralları         ile        hukuk             kuralları         arasında                     farklı      yönler             bulunsa          da        karşılıklı           etkileşim         içinde              olduklarını      söylemek            mümkündür.              Zira     bir       toplumun       ahlak               kuralları         ile        hukuk    kuralları         arasında         sıkı      bir       bağ      bulunmaktadır.         Toplumun      ahlak
anlayışına           aykırı               hukuk             kurallarının                sürekli
olmadığı          gibi      toplumun          ihtiyaçlarına               tam
olarak             cevap              veremeyeceği            de        bir       gerçektir.           Hukuk             sistemimizde             de        doğrudan       ahlak               kurallarına     atıf       yapan     hüküm            bulunmaktadır.         Örneğin
MK’nın            2.         maddesinde     düzenlenen     dürüstlük           kuralı              ahlakı              bir       değerlendirmeyi        zorunlu
kılarken          Yeni     BK’nın    27.       maddesinde    “Kanunun       emredici         hükümlerine,             ahlaka,            kamu              düzenine,           kişilik               haklarına        aykırı               veya     konusu           imkânsız         olan     sözleşmeler       kesin              olarak             hükümsüz”     olduğu            düzenlenmektedir.
Görgü     kuralları          genel               olarak             bir       toplumun       bireylerinden             uyulması
gereken         davranış         biçimlerini      ifade    etmektedir.    Sofra    adabı,              giyim      kuşam,            taziye              veya    hasta               ziyaretleri      gibi      huşuların        şekil    ve        usulü      görgü              kuralları         ile        belirlenmiştir.
Görgü    kuralları
toplumdan     topluma          farklılıklar      gösteren         kuralladır.      Örneğin             nişan,              düğün             veya    cenaze            törenler          toplumdan     topluma          farklılık              göstermektedir.
Genel     olarak
görgü              kuralları         da        örf       ve        adet     kuralları         gibi      toplum               içinde              uzun    zamandan       beri      tekrarlanan                ve        uyulmasının               beklenildiği        kurallardır.     Bu
anlamda        görgü               kuralları         ile        din,      ahlak               ve            örf       ve         adet     kurallarını      kesin               çizgilerle         ayırmak         mümkün          bulunmamaktadır.        Her      iki
toplumsal       düzen              kuralına          uyulmamasının         yaptırımı
bulunmadığından      iki        kural    arasındaki      ayırımın          belirlenmesinin         pratik     bir
önemi              bulunmamaktadır.     Sadece
görgü              kurallarına     aykırı              davrananlar       görgüsüz,
kaba       insanlar          olarak             ayıplanırlar.
Hukuk
kuralları;        toplum            halinde           yaşayan          insanların       bir       birleriyle        ve           toplumla         ilişkilerini       düzenlemek    üzere              devletin          yetkili              organları        tarafından         konulan,         uyulması        zorunlu           olan     ve        maddi
müeyyideli     (yaptırıma         bağlanan)       kurallardır.
Hukuk     kuralları,         bir       çok      yönden           farklı               olmakla           birlikte,           amaç       yönünden      toplumu         düzenleyen    diğer    kurallarla       bir       birbirine         benzemektedir.            Hukuk
kuralları         dahil     toplumu          düzenleyen     bütün              kuralların           ortak               amacı              toplumsal       düzeni,            barışı,             huzuru            ve        adaleti    sağlamaktadır.           Bununla
birlikte            hukuk             kuralları,        devletin          yetkili     organları         tarafından      konulması,      herkesin         uymak             zorunda          olması             ve            uymayanlara             devlet              eliyle               maddi             yaptırım          uygulanması              yönünden          toplumu          düzenleyen     diğer              kurallardan     ayrılmaktadır.            Aynı
zamanda            hukuk              kurallarının,               diğer
kurallarla      çelişmesi         halinde           hukuk    kurallarının    önceliği           ve        üstünlüğü       bulunmaktadır.
Hukuk     kuralları          dört     temel               özelliğe           sahiptir.          Bunlar;            normatif         olmak,     insan              ilişiklerini       düzenlemek,              insan               iradesinin       ürünü             olmak     ve        uyulması         zorunlu          olmaktır.
Hukuk    kurallarının
normatif         olması,            onun               kural               koyması          yani         bir       şeyi     emretmesi,      yasaklaması,               izin
vermesi          yetkilendirmesi          ve
hak          tanımasını       ifade               etmektedir.    Buna    göre    yüksek            öğrenim          öğrencileri     için;        kopya              çekmeyi          cezalandıran              kurallar           yasaklayıcı,     belli
miktarda         derse      devamı            zorunlu           kılan                kurallar           emredici,       not      ortalaması      yüksek               öğrencilere    dikey               geçiş    veya    yatay               geçiş    hakkı               veren              kurallar             hak       tanıyıcı            ya        da        yetki                tanıyıcı            kurallara         örnek              olarak     verilebilir.       (TMK’da
örnek             ver….)
Hukuk     kuralları
nitelikleri       itibariyle;        genel,              soyut,              sürekli             ve        yazılı      kurallardır.
Hukuk    kurallarının    genel
olması,            aynı     tür       bütün              olaylara          ve        aynı        durumdaki     herkese          uygulanması              demektir.        Bununla         birlikte            hukuk
kurallarının    genelliği          mutlak            genellik            değil,               aynı     durumda        olan     kişilere               ve         aynı     nitelikteki       olaylara          uygulanma    bakımından     geneldir.         Sadece     tıp        fakültesi          mezunlarının             doktorluk
yapması          veya    belli     prim    ve        yaş         şartlarının      taşıyanların    emekli             olabilmesi       gibi…
Hukuk     kurallarının
soyut               olması,            belirli              bir       olayı                ya        da            kişiyi                muhatap        almayan,          aynı     nitelikteki       veya     aynı     durumdaki     bütün      olaylara          uygulanabilen           kurallar
olmasını         ifade    etmektedir.     Bu       ilke      belli        ve        somut             kişi      ya        da        olay     hakkında        kanun             yapılmasına    engel      teşkil               etmez.
Hukuk     kurallarının
sürekliliği,       yürürlüğe       girdiği             tarihten           yürürlükten      kalkıncaya       kadar              aralıksız          uygulanmasını           ifade
etmektedir.     Buradaki            süreklilik        kesintisiz         olarak             uygulanmasını           göstermemektedir.
Hatta       bir       hukuk              kuralı             yürürlükte      olduğu            sürece            hiç       uygulanmayabilir.        Bu
anlamda         kuralın            gerekli            olan     her      durumda        uygulanması     yeterlidir.
Hukuk
kuralları,         toplumu         düzenleyen    diğer    kurallardan    farklı    olarak                         yazılı      kurallardır.     Türk    hukuk             sistemine        göre    kanun,            tüzük               ve        bazı     yönetmelik        ve        tebliğler          Resmi              Gazete’de        yayınlanarak              yürürlüğe
girmektedir.       Diğer               hukuk             kuralları          ise       usulüne          göre    yürürlüğe       girmektedir.
Hukuk
kuralları          özü      itibariyle         insan               ilişiklerini       konu
edinir              ve            kişilerin;         birbirleriyle,              toplumla
ve        devletle          olan     ilişkilerini       düzenlemektedir.         Bazı
kanunların     hayvan,           bitki     veya    çevreye          karşı    davranışları    düzenleyen       kanunlarda    bile      muhatap         yine     insanlardır.
İnsan
davranışları,              olumlu            veya    olumsuz                     olabilir.
c)         İnsan              İradesinin     Ürünü             Olması           d)        Uyulmasının             Zorunlu          Olması          
 
Genel      olarak
hukuk             kurallarıyla     toplumu
düzenleyen     kurallarla        aynı     yönde    emir     ve         yasakları         içermektedir.             Örneğin
adam               öldürmek,       hırsızlık,              sahtecilik,       dolandırıcılık              hem     dini,     hem
ahlaki              hem     de        hukuk     kuralları          bakımından                hoş     karşılanmayan           davranışlardır.
Aslında               hukuk             kurallarının                temelinde
zaten               dini,     ahlaki              veya
örf       ve         adet    kuralları         bulunmaktadır.          Zaten
dini,     ahlaki              veya    örf          ve        adet     kurallarını      hiçe     sayan              ya        da         gerekli            hassasiyeti      göstermeyen     hukuk              kurallarının                toplum
tarafından     benimsenmesi           de        zor         olmaktadır.
Genel      olarak
doktrinde       din       kuralları          ile        hukuk             kuralları          arasında             temel              farklılıklarından         birincisinin     din
kurallarının                değişmezliği,      hukuk
kurallarının                ise       toplumun       değişen           yapısına          uygun    olarak             kolayca           değişmesi       diğer    bir       deyişle            değişen           şartlara           uydurulmasıdır.            Bu
anlamda         din       kurallarının                statik,
hukuk              kurallarının       dinamik
olduğundan    bahsetmek     mümkündür.
Çok          fazla
ayrıntıya         girmemekle                birlikte            bu        görüşün          tam      olarak     doğru             olduğunu        söylemek        mümkün         bulunmamaktadır.     Zira
bildiğiniz         gibi          İslam               dininin           kaynakları;     Kitap,              Sünnet,           İcma    ve        Kıyas’dır.        Bu          kaynaklar       içinde              değişmeyen    temel               kaynak            Kitap,              yani     Kuran-­‐ı           Kerim              ve        Kudsi              hadistir.          Zaten              diğer    kaynaklar,      Kitap      ve        sünnette          düzenlenmeyen         toplumsal
sorunlara       çözüm             bulmaktadır.      Gözler’in
de       vurguladığı     gibi      din       kurallarının                toplumun
bütün      ilişiklerini        ayrıntılı
olarak            düzenlemesi               mümkün         olmadığından             icma
müessesi         geliştirilmiştir.           Bilindiği
gibi     icma;               Hz.Peygamber’in           vefatından            sonra,                   herhangi             bir         asırda,                  bütün    İslam    müçtehitlerinin,             dînî
bir              konuda                ortak     hüküm                vermeleridir.                Bu
anlamda         din       kurallarının        değişmezliği
mutlak             değildir.          Sadece            dinin                değişmez        kuralları             haricindeki     diğer               kurallarının,              hukuk
kurallarına     göre    daha    yavaş     değiştiğini       söylemek        mümkündür.
Din          kuralları
ile        hukuk             kuralları          arasında         hedef               yönünden       de            farlılık            bulunmaktadır.          Bu
anlamda          din       kuralları         hem     dünya             hem         de        ahiret              hayatı              için     mutluluğu       hedeflerken    hukuk             kuralları         dünya    mutluluğunu              hedeflemektedir.
Din
kuralları          ile        hukuk             kuralları          arasında         yaptırım          bakımından        da        farklılık          bulunmaktadır.           Dini
kurallara       uyulmamanın             müeyyidesi        kural               olarak             ahiret              aittir.              Hukuk             kurallarının    yaptırımı           ise        bizzat              devlet             tarafından      uygulanmaktadır.
Din         ve
hukuk             kurallarının    hedef              kitlesi              de        farklıdır.         Zira     her         iki        kural    insan               ilişiklerini        düzenlerken,              din
kuralları          sadece            mensubu            olduğu            kişilere           uygulanmaktadır.       Hukuk
kuralları          ise        din       ve            mezhep           ayrımı             gözetmeksizin            bütün
vatandaşlarına          uygulanmaktadır.
Din          ve         hukuk             kuralları         kaynak            bakımından                da        farklıdırlar.     Zira
din      kurallarının     kaynağı           kural               olarak             Allah               ve         peygamberlerin            emirleri
iken    hukuk             kurallarının    kaynağı           insan               iradesidir.
Ahlak
kuralları         hem     kişinin             kendi               iç         dünyasına      karşı    hem     de        topluma             karşı    yükümlülüklerini       içerirken
hukuk             kuralları         sadece             kişinin     diğer               kişi       ve        toplumla        olan     ilişiklerini       içermektedir.
Ahlak      kuralları
yaptırım          konusunda     da        farklık             göstermektedir.         Ahlak
kurallarına      karşı                yaptırım          kişisel
veya     toplumsal       olsa      her      zaman     manevidir.      Oysa               hukuk             kurallarına     karşı    yaptırım         bizzat              devlet     eliyle               yapılır.
Ahlak      kuralları
çeşitli              emir     ve         yasakları         içerirken,        hukuk              kuralları             emir     ve       yasaklar         yanında          hak      ve        yetkileri          de        içermektedir.
Ahlak      kuralları          “iyi”     ve        “güzeli”           amaçlarken,               hukuk              kuralları         “adaleti”            amaçlamaktadır.         Bu
anlamda          genel               olarak                          hukuk             kuralları             doğru              davranmamayı,        ahlak
kuralları         ise       “dürüst”          davranmayı      emretmektedir.
Örf           ve
adet     kuralları         ile        hukuk              kuralları         öncelikle         kaynakları      bakımdan          farklılık           göstermektedir.        Bilindiği
gibi      hukuk             kuralları,         yetkili     organlar         tarafından      ve        önceden          belirlenmiş     usullere          göre     yürürlüğe       konulurken,       örf       ve
adet     kurallarının               kaynağı
bireylerin       aynı     yönde             davranmaları    ve        buna    uymanın         zorunlu           olduğudur.
Bu
iki        kural    hedef              yönünden       kitle     bakımından    da        ayrılmaktadır.            Zira
hukuk             kuralları          bütün
vatandaşları               bağlarken       örf       ve        adet     genel       olarak             o          toplumdaki    bireyler          için      uygulama       alanın              bulmaktadır.
Yaptırım             bakımından                da        farklılık           göstermektedir.         Bilindiği
gibi     hukuk    kurallarının    yaptırımı        devlet             eliyle               uygulanmaktadır.      Örf       ve
adet     hukukun            yaptırımı         toplum             tarafından      ayıplanma,      kınama,           dışlanma         hatta       linç      edilme             şeklinde         uygulanmaktadır.      Hatta
iki        kuralın            çelişmesi           bile      mümkündür.             Örneğin          kan      davası             ve        töre     cinayetleri…
Kaynak
bakımımdan              farlılık             mevcuttur.     Görgü             kuralları         kişilerin             aynı     yönde             davranmaları              yönünde         oluşurken,      hukuk              kuralları             devletin           yetkili              organları       tarafından      konulmaktadır.
Görgü    kuralları
toplumdan     topluma,         şehirden         şehire             hatta    meslek            gruplarına         göre    değişirken,     hukuk             kuralları         herkes            için      aynı     oranda           uygulanmaktadır.
Görgü     kuralları
sadece            yükümlülükler           getirirken,
hukuk              kuralları         hem        yükümlülük    hem     de        hak      ve        yetkiler           vermektedir.
Yaptırım
bakımından                da        farklıklar         göstermektedir.         Genel
olarak     görgü             kurallarına     aykırı              davrananlar    ayıplanır,        kaba    ve        görgüsüz        olarak    değerlendirilirken     hukuk
kurallarının    yaptırımı        devlet             eliyle               uygulanmaktadır.
 
Dersimizin
başında          “hukuk            nedir”             diye     bir       soru    sormuş           ve        sadece    genel               kabul              göre    bir       tanım              vererek          konuyu,          ileride             geniş
şekilde            açıklanmak     üzere              kapatmıştık.               Bu        aşamada         hukuk             kavramının        çeşitli               anlamları,       fonksiyonları             ve
yardımcı        disiplinlerini              inceleyeceğiz.
Hatırlayacağınız
gibi      hukukun         genel               kabul              gören              bir       tanımının           bulunmadığını           ancak
genel               olarak             “toplumsal      ilişkileri           düzenlemek       amacıyla         devletin          yetkili             organları        tarafından      konulan,         uyulması           zorunlu           ve        maddi             yaptırıma        bağlanmış      olan     toplumsal       düzen     kuralları”        şeklinde          tanımlanabileceğini              belirtmiştik.
Etimolojik
(köken)           olarak             Arapça            kökenli            bir       kelime             olan     hukuk,     hak     kelimesinin
çoğulu            yani     haklar             anlamına        gelmektedir.               Günümüz          Türkçesi’nde             hukuk             kelimesi,         hak      kavramından             farklı    ve        ondan    daha    geniş    bir       anlam             kazandığı        gibi      farklı    anlamlarda    da        kullanılmaktadır.
Örneğin             bilim    dalı
anlamında      kullanılmaktadır.
“Bunca                sene
hukukumuz                var”     ifadesinde      hukuk             sağlam            ve        devam     eden                bir      dostluk           ilişkisini          ifade    etmektedir.
Hukuk;                hakim,
savcı                veya     avukatlar        tarafından      icra      edilen              meslek                faaliyeti          anlamında      sıklıkça            kullanılır.
Hukuk,               “adalet”           anlamında      da        kullanılmaktadır.       “hukuk
bir       gün      herkese             lazım
olur.”
Pozitif     hukuk,
bir       ülkede             belli     bir       zamanda         yürürlükte      bulunan          hukuk    kurallarının     tümünü           ifade                etmek              için      kullanılmaktadır.       Yazılı
ve            yazılı                olmayan        bütün              hukuk             kurallarını      kapsar.
Yürürlükte        kalkan,
yer      ve        zaman             olarak             uygulanma     imkanı            olmayan            hukuk             kuralları,        pozitif             hukukun         kapsamından             çıkar.
Bu
anlamda         pozitif             hukukun         içine;               anayasa,         kanun,             uluslararası      antlaşmalar,               KHK,    kararnameler,                       yönetmelikler,           tebliği
gibi         mevzuat          ile        kanunun         yollama           yaptığı            örf       ve        adet     hukuk             kuralları            ile        bağlayıcı         mahkeme       içtihatlarını     kapsamaktadır.
Yetkili      organlar         tarafından      konulmuş       olan     ve        halen               yürürlükte      bulunan             hukuk              kurallarının                tümüne
mevzu             hukuk              (mevzuat)       denilmektedir.               Bu        anlamda        mevzu              hukuk,             pozitif             hukukun         örf       ve            adet     hukuku           dışında            kalan               kısmına          denilmektedir.
Tabii
hukuk,             pozitif             hukukun         aksine             yürürlükte      olan     değil                olması     gereken         hukuku           ifade    etmektedir.     Bu       anlamda         tabii     hukuk             ayrıntılarla        değil    temel              sorunlarla      ilgilenmektedir.         Bu
anlamda         tabii     hukuk,    pozitif             hukuku           denetleyici,     düzenleyici     ve        yol       gösterici         bir       işlev    görmektedir.
Tabii
hukuk             olan     değil    olması             gerekenle       ilgilendiğinden,          pozitif
hukuk,    tabii     hukuka           ne        kadar              yaklaşırsa       o          kadar              adil      olur.    Bir       tabii        hukuk             kuralı,             yetkili              organ              tarafından       hukuk              kuralı              olarak     yürürlüğe       konulduğu      takdirde          artık     tabii     hukukun        değil    pozitif             hukukun            parçası            haline             gelir.
Örneğin             önceleri          herkesi           hak      ehliyetine       sahip               olması             bir       tabii     hukuk    kuralı
iken        günümüzde    bu        pozitif             hukuk             kuralı              haline             gelmiştir.
Kişilerin
hukuki            durumunu
doğrudan       etkileyen,
kişilerin           birbirleriyle       ve
toplumla         olan     ilişkilerini       düzenleyen,    kişilerin          sahip               olduğu    hak      ve        yükümlülükleri          belirleyen
kurallara        maddi             hukuk             denilmektedir.
Medeni               Hukuk,            Borçlar           Hukuku,          Ticaret            Hukuku           veya     Ceza     Hukuku              gibi     hukuk             dalları             maddi             hukuk             içinde              yer      almaktadır.
Şekli       hukuk
ise       maddi             hukuktan        doğan             hakların          korunması     ve           maddi             hukuk             ilişiklerinden              doğan
uyuşmazlıkların         çözümünde    uyulacak            kurallar          ve        yaptırımların             uygulanmasını
düzenleyen    hukuk             kurallarından    oluşmaktadır.
Bu       anlamda         medeni
usul,       icra      iflas     hukuku           ve        ceza     hukuku           şekli    hukuk             içinde              yer      almaktadır.
Doktrinde           hukuk
objektif           hukuk-­‐sübjektif       hukuk
şeklinde          bir       ayırıma               tabi     tutulmaktadır.            Bu
tür       bir       ayırımın          Türk                Hukuk             Sistemi                için       pratik              bir       önemi             bulunmamaktadır.     Zira
Fransa            ve        Almanya             gibi      ülkelerde        “hukuk”          ve         “hak”               aynı    kelime              ile        “droit”     ve        “recht”            ifade                edilmektedir.              Bu
ülkelerde        hukuku           ifade        etmek             için       “droit              objektif           –          objektives       recht”              kullanılırken      hak’ı     ifade
etmek              için       “droit             sübjektif         –          sunjecktives      recht”              kullanılmaktadır.
Türk        hukukunda     “hak”               ve        “hukuk”           birbirilerine               karıştırılmadan
kullanılmaktadır.
Yazılı       hukuk,
bir       ülkede             yetkili              organlar         tarafından      usulüne          uygun     olarak            yazılı     şekilde            yürürlüğe       konulan          hukuk             kurallarıdır.                Yani
anayasa,          uluslararası              antlaşmalar,
kanun,            KHK,    kararname,    Tüzük,    yönetmelik,    tebliğidir.
Yazılı      olmayan
hukuk             ise,       yetkili              organlar         tarafından      yürürlüğe       konulamayan    ancak               bir       toplumda        uzun                süredir           uygulanarak               benimsenen       ve         bu        şekilde           kendiliğinden              oluşan
kurallarıdır.                Bunlara              en        güzel               örnek              örf       ve        adet     hukuk            kurallarıdır.
MK’nın               1.
maddesi         uyarınca         yazılı    kurallar          yetersi            kaldığı             takdirde            örf       ve        adet     hukuk             kuralına          göre    karar              verilebilecektir.
Mahkeme           içtihatlarını     da        yazılı
olmayan         hukuk             kuralları          olarak     kabul              edilmesi           gereklidir.       Bunlar             maddi             anlamda          yazılı               metin      şeklinde          olsalar            da        yetkili             organlar         tarafından      yürürlüğe       konulmadığı      için      yazılı    olmayan         hukuk             kuralı              olarak             kabul               edilmelidir.
   Ulusal               hukuk             bir       ülkede             devlet              tarafından      yürürlüğe       konulan              ve         uyulması        devlet              yaptırımına                bağlanmış       kurallar           bütünüdür.        Her      devlet,             ulusal              hukukunu      istediği            şekilde            yürürlüğe       koyma,               değiştirme      ve        kaldırma         yetkisine         sahiptir.          Bunun             için      hiç       bir          merciden        izin      veya    onay    almasına         ihtiyacı            bulunmamaktadır.    Bu       itibarla
kural     olarak             her      devlet              ulusal              hukuk             kuralları          farklılık               gösterir.          Bunda             toplumun       ekonomik,      sosyal
yapısı              ve        tercihleri           belirleyicidir.
Uluslararası
hukuk             ise       devletlerin      kendi              aralarında      yada    uluslararası    hukuk    kişilerince       yaptıkları        ikili      veya    çok      taraflı              antlaşma        veya    sözleşme        şeklinde             ortaya             çıkan               hukuk             metinleridir.              Kural
olarak             bu           metinler          sadece            sözleşme        veya    antlaşmayı     imzalayan       devletleri        bağlar    ve        taraf    devletler         buna    uymak             zorundadırlar.
Taşıma
hukuku           gibi      pek      çok
uluslararası    sözleşme        sonradan        ulusal     kanunlara       dahil    edilerek          ulusal              hukuk             metin              haline              de        gelmesi              mümkündür.              Bunda             uluslararası    sözleşmeye    katılan             devlet             sayısı      ve        uygulanma     sıklığı              belirleyici       olmaktadır.
Birde
devletten        devlete            değişmeyen                evrensel         hukuk              kuralları         vardır     ki         bu       evrensel         hukuku           oluşturur.       Hukukun        temel               ilkeleri            olarak    adlandırılan    bu        kurallar;         adalet,             kanun             önünde           eşitlik,             inan     hayatını             kutsallığı         vb…      bunların         önemli            bir       kısmı               uluslararası    hukuk    ile        somutlaştırılmıştır.
Tarihi        hukuk,             bir       ülkede             bir        dönem            yürürlükte      kalmış             ancak      daha                sonra             yürürlükten     kalkmış           hukuk             kurallarını      gösterir.          Bunların             hukuki             açıdan             bir       etkisi              yoktur            sadece            yeni     pozitif    hukuk             kurallarının    yorumlanmasında     etkilidirler.
1-­‐
Hukuk             en        temel              fonksiyonlarından    biri      toplum           düzeninin     sağlanmasıdır.            Hukuksuz       bir
toplum            düzeni            düşünülemez.                        Hukuk    bir
yandan           hukuk             ihlalleri           en        aza      indirmeyi                amaçlarken       meydana                    ihlaller
veya                uyuşmazlıkların                    çözümünü         sağlamaktadır.
2-­‐
Hukukun        diğer    bir       fonksiyonu     toplumsal
barışı             sağlamaktır
.                Bilindiği
gibi      toplum            zengin-­‐         fakir,    güçlü               zayıf    gibi      farklı    statü    ve        nitelikteki          bireylerden    oluşur.
Hukuk,
bu        farklılıklara    rağmen
toplumun       barış    içinde              yaşamaları     sağlamaktadır.
3-­‐           Güvenliği
sağlamak
.
5-­‐
Özgürlük       sağlamak.
Kuşkusuz        toplumda        bireylerin       özgürlüğü,      diğerlerin          özgürlüğünün             başladığı         bitmektedir.               Bireylerin
özgürlüklerinin          kapsamı,             sınırları          yine      hukuk             tarafından      çizilir.              Bu        anlamda          bireyin                toplum            içindeki           özgürlüğünün           teminatı
bizzat              hukukun         kendisidir.
6-­‐
Hukukun         en        temel               fonksiyonlarından     diğeri
de        toplumda        Adaleti
gerçekleştirmektir.          
Bu       fonksiyon       hukuktan        beklenen        nihai    amaçtır.
Anlam       ve
kapsam           bakımından                adalet,             eşitlikten         ayrılmaktadır.            Eşitlik
haklı               veya    rasyonel         bir       neden             olmadıkça      herkese          aynı     muamelenin      yapılmasıdır.              Ancak
bu        uygulama       her      zaman             adaleti            gerçekleştirmez.
Adalet       ise
kelime             anlamı             olarak             1.
Hak      ve        hukuka            uygunluk,           hakkı               gözetme,        doğruluk,        türe.    2.         Herkese          kendine          uygun    düşeni,            kendi              hakkı               olanı    verme.            Anlamına
gelmektedir.      Bu
anlamda         eşitlik              terimini           kapsayan        daha    geniş    bir       terimdir.
Adalet
Türleri:         
a)
Denkleştirici
Adalet
:           Denkleştirici               adalet,
aynı     durumda        olan               kimselere       aynı      uygulamanın              yapılmasıdır.              Eşitlik
ilkesinin          bir      yansıması       olan     bu        adalet             anlayışını         ifade                eder.                Başkasına       zarar                           verenin           verdiği            zarar               oranında        tazminat         vermesi,         suç    ve        ceza     arasında         dengenin        olması.
b)
Dağıtıcı
(paylaştırıcı)           Adalet:          
Aritmetik       değil
kişinin            yetenek,        imkan              ve        kusur              durumları       dikkate           alarak             orantılı           bir     eşitlik              sağlanmasıdır.           Aynı    suçu
işlemiş            olsalar            bile      taksir,             kasten,          ilk        defa     suç      işleyenler,      suçun              işleniş             biçimi              gibi      durumlara    göre    farklı    uygulamalar              yapılmasıdır.
c)
Hakkaniyet
Adaleti:        
Dağıtıcı               adalet
toplumun        tamamına       değil                çeşitli               ölçülere              göre     ayrılmış         gruplara          aynı     uygulamamanın       yapılmasını
gerektir.          Bireylerin           sahip               olduğu            özel    durum            veya    şartları           göz      ardı     etmektedir.
Bu           anlamda
hakkaniyet     adaleti             kişilerin          bireysel          özelliklerini,               özel
durumlarını,               somut             olayın              özelliklerini                de
dikkate            alınmasını          gerektirmektedir.     Örneğin
para    borcunu         zamanında     ödemeyenlerin          karışılacağı
durumlar        denkleştirici               adaleti,
kusursuz        imkânsızlık     nedeniyle       borcunu            ödemek          zorunda         olmama          dağıtıcı            adaleti,             hata,                hile,     tehdit      altında             yaptığı             sözleşmeden              doğan             borcun            ödenmemesi             hakkaniyet        adaleti             ifade    etmektedir.
Hakkaniyet         adaletinin
gerçekleşmesi            somut             olaylarla         ve         kişsel               durumlarla       ilgili      olduğundan               çoğunlukla      hukuk             kuralları         tarafından      değil        uygulayacılar            tarafından
sağlanılmaktadır.       Kanunda         geçen              “haklı              sebep”,               “olayın            özelliklerine              göre”
veya    “takdir            yetkisi”            ifadeleriyle        atıf       yapılmaktadır.
d)
Sosyal    Adalet
    
   IV.
HUKUK          SİSTEMLERİ            
Belli          başlı    hukuk             sistemleri
Türkiye’nin        de
dahil                olduğu            hukuk             sisteminin       kökeni             Roma      Hukukuna      dayanmaktadır.          Roma
hukukunun     kuralları         Justinianus     tarafından          “Corpus          Juris
Civilis”    isimli
hukuk             külliyatından              toplanmıştır.
???
Kıt’a       Avrupası
Hukuk             Sisteminin      başlıca            özellikleri       şunlardır:       hukuk,               Kamu              Hukuku          ve        Özel     Hukuk             olarak             ikiye    ayrılır.
Dini         temele
dayanmaz.      Bu        nedenle           pek      çok      devlet              tarafından      kolayca              benimsenmiştir.
Hukuk    kurallarının    yazılı    olması
esastır.
Özel
hukuk             ile        ilgili     kurallar          daha    ayrıntılıdır.
İngiltere’de
başlayan         ve        sonraları        başta               ABD    olmak              üzere              İngiliz     sömürüsü       devletler         tarafından      benimsenmiştir.
Bu           hukuk              sisteminde      de        yazılı                hukuk             kuralları          bulunmasına      rağmen           kural              olarak              örf       ve        adet     hukuku           ile        mahkemelerin               önceden
vermiş            olduğu            içtihatlara      dayanmaktadır.
 
V.
HUKUKUN     YARDIMCI
DİSİPLİNLERİ         
Hukuk
dogmatiği,       belirli              bir       pozitif              hukuk             düzeni             kurallarının,     birlik
arz      edecek            şekilde            mantıki           bir       bütünlük         içinde               sistematik       şekilde            mantıklı          bir
bütünlük        içerisinde       sistematik       olarak              ortaya             konulup          açıklanmasıdır.
Hukuk
kurallarının    nasıl    bir       gelişim            gösterdiğini,              yürürlükteki
hukukun            eski      hukuktan                 ne
şekilde
doğduğunu                ve           zaman             içinde              geçirdiği
aşamaları
belirlemektedir.
Hukuk
felsefesi,         hukuku           soyut               bir       kavram           olarak             inceler.              Hukukun        temel              ve        ayırıcı               niteliklerini,                hukukunun     zaman     adil      ve
iyi        olduğu            gibi      sorulara          cevap             bulmaya         çalışır.             Bir          anlamda         olması             gereken          hukuku           araştırır.
Hukuk     sosyolojisi,      hukuk
ile        diğer               toplumsal       olgu     arasındaki      ilişikleri
inceler.
Hukuk             kuralının         ne        derece             toplumsal       olguların,        ekonomik       durum     ve       şartların         ifadesi             olduğunu        araştır.            Bu       anlamda         hukuk             kuralının           kalıcı    ve        etkin    olarak             yürürlüğe       konulmasında           kanun             koyucuya          yardımcı         olur.
Hukuk             siyaseti,           hukuk             kurallarını      belli     tekniğe            göre     konulmasını       sağlar.            Son      çıkan               kanunlardan
örnek              ver….
Değişik               ülke     hukuk             sistemlerini                oradaki
uygulamalara             inceleyen        hukuk
dalıdır.
Ayrıca     Adli      Tıp       ve        Adli      psikoloji          de        özellikle          ceza     hukuk              alanına            giren
sorunların
çözümünde    uygulanan      bir       bilim    dalıdır.
 
HUKUKUN
OLUŞUMU     VE       KAYNAKLARI          
Hukuk     kuralları
yazılı               ve        yazısız             kaynaklardan           oluştuğundan
bahsetmiştik.    Bunların          ayrıntılılarını              ileride
geniş               şekilde            inceleyeceğiz.     Ancak
bunlar             içinde             kuşkusuz        olmaz              ise        olmazı             yazılı      hukuk             kurallarıdır.                Toplumda
mevcut           kuralların       yazılı    haline             getirilmesi         ise        kanunlaştırma        olarak
adlandırılmaktadır.
Doktrinde           kanunlaştırma
terimi;             geniş               ve        dar      anlam              olarak     iki        şekilde           tanımlanmaktadır.
   Geniş                anlamda         kanunlaştırma,           kanun
halinde           kural               koyma     yani     mevcut           kuralın             yazılı                hukuk             kuralı              hale     getirilmesidir.                Buna
doktrinde       Taknin
de       denilmektedir.
Dar         anlamda
kanunlaştırma           ise        dağınık           halde              bulunan          yazılı    ve           yazısız             bütün              hukuk             kurallarının    sistematik       olarak             bir       şekilde               birleştirilmesini         ifade
etmektedir.
Buna      tedvin            (birleştirme)              de
denilmektedir.
Geniş       anlamda
kanunlaştırma           toplumun        ihtiyacına        göre     yapılırken,      dar     anlamda            kanunlaştırma           özellikle;
                -­‐                         ülkede
hukuk             birliğini           sağlamak,
                -­‐            modernleşmeyi
sağlamak
                -­‐                                                                                                                           tabi
hukuk             kuralı
akımının                                                                                                       ilkelerini            hukuk             kuralı    olarak                                                                                               benimsemektir.
Genel      olarak
kanunlaştırma           hareketleri     statik               ve        dinamik           kanunlaştırma              olarak
ikiye    ayrılmaktadır.
Statik     kanunlaştırma        hukuk
yapma             tekniği             ile        ilgilidir.            Toplumun          sosyal             veya    ekonomik       yapısında        esaslı              bir       değişikliğe      gitmeksizin        mevcut            kurallar          herkesin         bilebileceği     şekilde            birleştirilmektedir.
Dinamik            kanunlaştırma        ise
aksine             toplumun       sosyal,             siyasal             ve            ekonomik      yapısını           değiştirme      amacı              gütmektedir.                          Doktrinde      statik      kanunlaştırmaya       İngiltere
ve         ABD     gibi      common         law      kanunlaştırması,        dinamik
kanunlaştırmalara     ise       tazminattan     buna               Türkiye’de     yapılan            kanunlaştırmalar          örnek
verilmektedir.
Gerçekten         de….
Genel     olarak
doktrinde       iki        tür       kanunlaştırma           yönteminden
bahsedilmektedir.        Somut             olay     (hadiseci         ya        da        kazustik)        yöntem           diğer    ise          soyut               (mücerret)     yöntemdir.
Somut     yöntem,         de        toplumu          ilgilendirecek             bütün
olaylar            düşünülerek      yani    ileride              ortaya             çıkabilecek      bütün              olay     ve         uyuşmazlıklar                düşünülerek
hukuk              kuralı             kaleme            alınmaktadır.             Amaç,     hukuk
uygulayıcılarına        hakimlere       keyfi    uygulma         diğer    bir       ifade   ile        takdir     yetkisi             tanımadan      yapılan           kanunlaştırmalşrdır.             Buna    örnek
olarak    1832     maddelik         Çarlık              Rusya              Kanunun,        1851
maddelik     
Mecelle               örnek             verilmektedir.
Soyut
yöntemde     ise
       aksine             olayların         ayrıntısına      girmeden        olayların         temel      özelliklerine               göre    genel
bir       kural    konulmaktadır.          Günümüz
Türkiye’deki     kanunlar         ile        modern           devlet              kanunlarının              soyur
yönteme             göre    hazırlandığı                söylemek       mümkündür.
Bildiğiniz           gibi
Türkiye’de     kanunlaştırma           hareketleri
tazminat         ile        başlamıştır.       Önceleri          imparatorluğunun    güçlü
yapısı,             İslam               hukuku           kurallarının       uygulanmasını           yeterli
kılmaktaydı.                Ancak              imparatorluğun         zayıflamasına
paralel            olarak            azınlıklardan               gelen
aşırı     talep                ve        dönemim            küresel            güçlerinin       siyasi               baskısının      sonucu           Osmanlı          İmparatorluğu’nda      da        yeni
hukuki            düzenlemelerin         yapılmasına    olan
ihtiyaç             artmıştır.
İlk
kanunlaştırma           hareketi          ceza     hukuk             alanında         yapılmış          ve        ilk           olarak             1840    tarihli               ceza     kanunun         yürürlüğe       konulmuştur.             Bunu
1858               ceza     knunun           ve        1810              tarihli              Fransız           Ceza    Kanunu’ndan    alına                1858    tarihli              Ceza    Kanunu          izlemiştir.
Ayrıca     1856
tarihinde        Ticaret
Kanunu           ve        1864               tarihinde        Deniz      Ticaret           Kanunu          yürürlüğe       konulmuştur.             Bunları           1869-­‐1876              tarihleri             arasında         kısım               kısım               yürürülüğe     giren               Mecelle           izlemiştir.           1879               Hukuk             Usulü               ve        Ceza     usul     kanunu                       ve       1876      Kanun_i          esasi    yürürlüğe       konulmuştur.
Cumhuriyetin
ilanından        sonra              ise        ikili      hukuk             sistemine        son      verilmiş             ve        yargı    birliğine           gidilmiştir.      Yeni    kanun
özellikle          medeni           kanun     hazırlanması              için
komisyonlar               kurulmuş        olsa     da        sonradan        bundan               vazgeçilmiş     ve        dönemin         hukuki            açıdan             ileri     devletlerin      kanunları          aynen              iktibas             edilmiştir.       Bunlardan      bazıları;
1926      Medeni           Kanun:            İsviçre
1925      Ceza    Kanun:            İtalya
Ceza       Usul     kanunu:          Almanya
Ticaret              kanunu:
Almanya
İdare
hukuku           ise       Fransa’dan    esinlenilmiştir.
Doktrinde           kaynak
terimi              maddi              ve        şekli     kaynak            olarak             iki            anlamda         kullanılmaktadır.       Hukukun
maddi             kaynağı,          hukuk             kuralının           oluşmasına     neden             olan     her      türlü    toplumsal       ve        fikri     ifade    etmektedir.
Şekli        kaynağı           ise        hukuk             kuralının         ortaya             çıkış     şekliyle            yani,     kanun,     KHK,
Tüzük    veya
yönetmelik     adını    alma    durumuyla     ilgilidir.
Hukukun            şekli     kaynakları      asli       ve         yardımcı         kaynakları      olarak             ikiye       ayrılmaktadır:
   Asli       kaynaklar       ister     yazılı               olsun               ister     yazısız             olsun               uygulanması      zorunlu          kişiler             açısından        bağlayıcı         hukuk             kurallarıdır.
Yazılı
hukuk             kuralları,        devletin          yetkili              organlarınca              yürürlüğe       konulan             hukuk             kurallarıdır.    Bunlar
normlar          hiyerarşisine             göre    sıralanırlar.       En        üst       seviyen           itibaren           aşağıya            doğru;             anayasa,          uluslararası                    antlaşmalar,
kanun,             KHK,                kararname,     tüzük,             yönetmeliktir.
Devletin              kuruluşunu,
yapısını,          hükümetin      şeklini,            organlarını,     bunların
ilişkileri            ve        kişilerin          temel               hak      ve        hürriyetlerini             düzenleyen
kurallar           bütününe      anayasa          denir.
Anayasalar
genel               olarak             yeni     bir       devletin          kurulmasında            ya        da
bir       devletin          yapısını           yeniden          belirlenmesinde        yapılmaktadır.
1921    ve           1924    Anayasaları    ilk,       1961    ve        1982    Anayasaları    ise       ikinci               gruba              örnek     teşkil               eder.
Anayasalar,
“asli     kurucu            iktidar”            ya        da        “tali      kurucu            iktidar”           dediğimiz          iktidarlar         tarafından      yapılmaktadır.            Genel
olarak             Asli      kurucu                iktidarlar,        yeni     bir      anayasa           yapmak           amacıyla         yola     çıkan,              öncekinden        bağımsız         ve        yeni     bir       anayasa         yapan             iktidarlardır.              Yeni
anayasa             eskisinin         izlerini            taşıyabileceği             yani     onun    devamı
olabileceği       gibi          ondan             tamamen        farklı               anayasada      olabilir.           Burada            Anayasa          metni     hazırlanırken              toplumun
bütün              kesimlerinin               katılımının
sağlanması,     görüşlerinin      alınması
ve        halkın             onayına          sunulması      ve        evrensel         hukuk    ilkelerini         kapsaması      büyük             önem              taşımaktadır.
Mevcut                anayasanın,
yine     anayasa          belirtilen         usullere          göre     değiştirilmesi     ise       tali
kurucu            iktidar             tarafından      yapılana         anayasa          metinleridir.
Burada
şu        şeklide            bir       soru     sorulabilir:     bir       hukuk
kuralının,        anayasa              kuralı             olup    olmadığını      nasıl    anlayacağız?              Diğer               bir       ifadeyle             bir       hukuk             kuralı,             anayasa          kuralı              niteliğini         nasıl    kazacak?
Doktrinde          soruya,
Anayasa         terimi              “maddi”          ve        “şekli”             olmak     üzere              iki        anlamda         kullanıldığından        yola
çıkarak           cevap              verilmektedir.
Maddi
anlamda         anayasa,         devletin
temel              organlarının              kuruluşunu    ve           işleyişini         belirleyen       hukuk             kurallarına     denilmektedir.           Bu
anlamda         bir          kural,              içerik              itibariyle         devletin          temel              organlarının              kuruluşuyla      veya    işleyişle          ilgili
ise       bu        kuralın            anayasa          kuralı              olduğunu          söylemek        mümkündür.
Şekli
anlamda         anayasa          ise       normlar          hiyerarşisinin            en
üstünde          olan        yer      alan     ve        yapılması        ve        değiştirilmesi             kanunlardan
farklı    olan     hukuk    kuralları         olup,    içeriğine         bakılmaksızın             burada
yer      alan     bütün              kurallar             anayasa          kuralı              sayılmaktadır.
Anayasalar,
doktrin           ve        uygulamada               “yazılı-­‐          yazısız”,           “katı(set)        –              yumuşak”,      “çerçeve-­‐ayrıntılı”              gibi
ayrımlara       tabi      tutulmaktadır.            Genel
olarak             anayasalar     yazılı                olmakla           birlikte            İngiltere          gibi      bazı     Common           Law      ülkelerinde     yazısız             anayasalara               da        rastlanmaktadır.        Yazısız
anayasalar      a         geleneksel      teamülü          anayasalar     da        denilmektedir.
Katı
anayasa,         normal           kanunlara       göre    daha    zor      usullerle         değiştirilebilen             veya
yürürlükten    kaldırılabilen            anayasalardır.
Yumuşak        anayasalar        ise        tersine            kanunlar        ile        aynı     organ              ve        yöntemlerle    değiştirilebilen             anayasalardır.
“çerçeve             anayasa”,
sadece            temel               konuları          düzenleyen,                soyut       kurallar
koyan             ayrıntıları        kanuna            bırakan           anayasalardır.            Ayrıntılı
anayasa          ise        aksine                          ayrıntılı           ve       somut             kurallar          getiren               anayasalardır.
1982
TC        Anayasa’nın,              yazılı,
katı      ve        ayrıntılı           anayasa          olduğunu           söylemek       mümkündür.              Aynı     zamanda         1982               AY’nın             “Anayasanın      bağlayıcılığı                ve
üstünlüğü”     başlık              11.       maddesi          “Anayasa        hükümleri,        yasama,          yürütme         ve        yargı    organlarını,    idare
makamlarını     ve        diğer
kuruluş           ve        kişileri             bağlayan        temel               hukuk             kurallarıdır.      Kanunlar
Anayasaya     aykırı              olamaz”          hükmünü        taşımaktadır.
Kanun     yapmak
için      önceden         belirlenmiş     yöntemlere     uygun              olarak,            yetkili     yasama            organları        tarafından      çıkartılan        yazılı               hukuk              kurallarına     kanun    denilmektedir.
Türk        hukukunda     bir
hukuk             metninin         kanun             sayılabilmesi              için
şekli        ölçütte            kanun              olması             yani     yetkili              organ              tarafından      usulüne              uygun              olarak             yürürlüğe      konulması      yeterlidir.       Ancak              bir       hukuk    kuralının         tam      anlamda         kanun             sayılabilmesi              için
maddi             ölçüt    anlamında         da        kanun             niteliği            taşıması          gerekmektedir.          Yani
kanunun         yazılı,      genel,              sürekli,           objektif           ve        gayri    şahsi    olması             gerekmektedir.
Cumhuriyet       dönemi
kanunları       23        Nisan              1923’den       itibaren           1’den     başlayarak     sıralı     şekilde            7480               kanun             çıkarılmıştır.                           Ancak      27        Mayıs              1960               ihtilalinden     sonra
tekrar              1’den               başlayarak         1          kasım              1961               tarihine           kadar              gelmiştir.         Bu        tarihten              sonra             tekrar             1’den              başlayarak     günümüze      kadar              gelmektedir.
Kısacası
5          nolu    kanun             denildiğinde               3          tane     5          nolu    kanun    vardır….
Kanunların Özellikleri:
Kanunlar
yazılı    hukuk             kurallarıdır.    Kanun
çıkarmaya      yetkili              organ     tarafından      anayasada               öngörülen                  kurallara                    göre                ve
kanun             adı                   verilen
metin              olarak    yayımlanması            gereklidir.
Kanunlar            genel
hukuk             kurallarıdır.                Herkesi
bağlar             ve        herkes     için      sonuç             doğurur.          Ancak              belli     kişiler              adına               kanun             çıkarılmasına     engel
değildir.          Örnek             Atatürk’e        Soyadı            verilmesi        kanunu              gibi.
Kanunlar           sürekli            hukuk             kurallarıdır.    Yürürlüğe
girdikten        sonra              yürürlükten
kalkıncaya         kadar              uygulanır.
Kanunlar           yasama
organlarınca              yapılır.            1982    anayasasına
göre    kanun    yapma             görevi             TBMM’dedir.
Yasama               yetkisinin
nasıl     kullanılacağı               anayasanın     88        ve
89.       Maddelerinde    düzenlenmiştir.
Buna               göre     kanun             teklifi               bakanlar         kurulu     veya    milletvekilleri            tarafından
yapılmaktadır.            Bakanlar         kurulundan                gelen       tekliflere         “kanun            tasarı”,           milletvekillerinden    gelenlere
“kanun            teklifi”    denilmektedir.
Kanun     tasarı
ve        teklifleri          meclis              başkanlığına              sunulur.
Meclis     başkanı,          ilgili    tasarı               veya     teklif                ilgili     meclis             komisyonuna             havale     eder.                Burada           görüşülen       ve        komisyonda    kabul              edilen              tasarı     ve        teklifler
TBMM            gündemine     gelir.
Bir           kanun
tasarı              veya     teklifinin         görüşülmesi               için       mecliste          en            az         meclis              üye     tamsayısının              1/3’nün          hazır    olması             gerekmektedir.             Kanununu
kabul              edilebilmesi    için      toplantıda       bulunanların              salt
çoğunluğu      (yarıdan         1          fazla)               evet     oyu      kullanması     yeterlidir.       Ancak     bu        sayı      hiç       bir       zaman             meclis             üye      tamsayısının              1/4’den          az           olamaz.
Mescliste            kabul
edilen              kanunların      yasalaşabilmesi         için
Cumhurbaşkanının      onayın            gerekmektedir.          Cumhurbaşkanı,
önüne             gelen               kanun    metnini           15        gün      içinde;
                -­‐                                               yayımlanmasını
uygun             bulur              resmi              gazetede                                                      yayımlanır           kanunlaşır.
                -­‐                                                    Tekrar
görüşmek       üzere              TBMM’e          geri     gönderebilir.                                                   Bu        durumda;
a)     TBMM
kanun             metnini           aynen              kabul               ederse             15        gün        içinde              resmi             gazetede         yayınlamak    zorundadır.
b)     TBMM’de                  kanun             değiştirilerek             kabul              edilirse
Cumhurbaşkanı
kanunun         bir       daha    görüşmek       üzere              meclise             iade     edebilir.
-­‐ Cumhurbaşkanının,                   bütçe              kanunlarını                veto                etme           hakkı      bulunmamaktadır.
Kanunların       yürürlük         tarihi               metinde          gösterilmemişse,       kanunlar
resmi              gazete
yayınlandıktan              45
gün      sonra              yürürlüğe       girer.
Uluslararası
antlaşmalar,               uluslararası    hukukun         iki        ayrı     süjesi              (kişisi)    arasında         bir       hukuki            ilişkiyi             kurmak,          değiştirmek    ya        da        ortadan             kaldırmak       amacıyla         yapılan            hukuki            işlemlere        denilmektedir.
1982       AY’nın
104.     maddesine     göre     antlaşmalar                Cumhurbaşkanı         tarafından
onaylanmak                suretiyle         bağlayıcılık     kazanmaktadır.
Buna               göre     TC           adına               yapılan           uluslararası    antlaşmaların            onaylanması,
TBMM            tarafından         kabul               edilen             bir       kanun             ile        yapılmaktadır.            Bununla
birlikte                ekonomik,       mali     ve        teknik              ilişikleri           düzenleyen     ve        süresi             bir          yılı       aşmayan         antlaşmalar,               devlet              maliyesine      ekonomik       külfet              getirmemek,      kişi        hallerine         ve        TC        vatandaşlarının         yabancı
ülkelerdeki     mülkiyet             haklarına       dokunmamak            şartıyla           yayımlanması            ile        yürürlüğe       girmektedir.      Bu        şekilde            yürürlüğe       giren    antlaşmalar    yayımlandıktan          iki        ay
sonra     TBMM             sunulmaktadır.
1982
AY’nın             90.       maddesine     göre     “usulüne         göre     yürürlüğe       sokulmuş       uluslararası      antlaşmalar    kanun             hükmünde      olup    bunlara          karşı    anaysa            mahkemesine    iptal     davası             açılamamaktadır.
Ayrıca     AY’nın
90(5)              maddesine      2004               yılında             eklenen           fıkrada                “……”     hükme           bağlanmıştır.
Buna       göre     temel               hak      ve        kişi       özgürlüklerini            düzenleyen
uluslararası      antlaşmalara               TC        Anayasası’nın            üstünde
bir       yer       verildiğinden,     bunların
normlar         hiyerarşisinin            en
üstünde          olduğunu        söylemek           yanlış              olmayacaktır.
Daha       önce     de
vurguladığımız          gibi      kanun             çıkarmak        yasamanın      görevidir.          Ancak               devlet              işlerinin          hızlı     görülmesi,      alınan              kararların       hızlı         yürürlüğe       konulması     için       yürütmeye      ani       Bakanlar         Kuruluna        kanun             gücünde             yani     aynı     değerde          kural              koyna             yetkisi             tanınmıştır.
Bakanlar             Kurulu
tarafından      çıkartılacak     bu        KHK     ile
daha                önce     kanunla             konulmuş       bir       hüküm            değiştirileceği            gibi
kanun             yürürlükten    kaldırılabilmekte          hatta    daha    önce
düzenlenmeyen         bir       kanunda         yeni     bir       düzenleme        yapılabilmektedir.     1982    AY’da
iki        tür       KHK    düzenlenmiştir:         ii) Olağan KHK
Olağan     dönemlerde
KHK     çıkarma           yetkisi             münhasıran               Bakanlar         Kuruluna           aittir.                Ancak              bu        için       TBMM’den     çıkartılacak     bir        yetki
kanunu               ile
mümkün        bulunmaktadır.           Yetki
kanunda;        KHK’nin          amacı,     kapsamı,         ilkeleri            süresi              ve         süresi             içinde               birden             fazla     KHK        çıkartılıp         çıkartılmayacağı        belirtilir.
BK’nın             istifası,           düşürülmesi              veya       yasama           yılının             sona    ermesi            belli     sure    için      verilen            KHK    süresinin           sona    ermesine        neden             olmaz.
Olağan     KHK
“konu”            ile        sınırlandırılmıştır.     Buna
göre     temel               hak      ve            ödevler,         kişi      hakları            ve        ödevleri          ile        siyasi              haklar             ve        ödevler              KHK     ile        düzenlenememektedir.        Yani     konut
dokunulmazlığı,         haberleşme,      seyahat,          din,      düşünce,         siyasi               parti    kurma,            vatandaşlık     gibi      konular             KHK     ile        düzenlenemez.
Olağan     KHK,
BK       tarafından      oy        birliği              ile        hazırlanır        ve        Cumhurbaşkanı            tarafından
onaylanır        ve         aksi      belirtilmemişse          resmi
gazetede             yayımlandığı              tarihte
yürürlüğe       girer.
RG’de              yayınlanan                 Olağan                        KHK                aynı                 gün        TBMM             sunulur
ve                    ilgili        komisyonlarda                   ivedikle              görüşülür                  ve
TBMM’nin                  gündemine                gelir.               RG’de     yayınlandıkları
gün      TBMM             sunulmayan               KHK     aynı     tarihte,            TBMM             sunulup              da       reddedilen      KHK     resmi               gazete             yayınlandığı               gün
yürürlükten       kalkar.             Değiştirilerek            kabul
edilen             KHK    ise        değişiklik        RG’de     yayınlandığı               gün      yürürlüğe       girer.               Olağan            KHK’lerde      kanunlar        gibi         anayasa          denetimine     tabidirler.       ii) Sıkıyönetim (Olağan üstü) KHK
Olağan    KHK’lerden
farklıdır.         Öncelikle         yetki    yasasına
ihtiyaç             yoktur            ve           kural    olarak             Cumhurbaşkanın      başkanlığında
BK       tarafından      çıkartılır.
Konu     sınırlaması     yoktur.                        Temel             haklar             dahil    her      konuda           KHK       çıkartılabilir.
Bunlarda            RG
yayınlanır       ve        aynı     gün      TBMM             sunulur.          Reddedilebilir                veya
değiştirilerek             kabul               edilebilir.
Bunlara
karşı    anayasa          mahkemesine            dava    açılamaz.            cc) TBMM İç Tüzüğü
TBMM’nin         çalışma           usulünü          belirler.
Bunlar            hakkında        da        anayasa          denetimine
tabidirler.
Tüzükler,            bir
kanunun         uygulanmasını           göstermek      ve
emrettiği         usulleri              göstermek       amacıyla         kanuna            aykırı              olmamak        ve
Danıştay’ın     incelenmesinde
geçirmek        şartıyla           BK       tarafından      çıkartılan        genel               ve        soyut      hukuk             kurallarıdır.
AY’nın     115.
maddesinde               düzenlenmiştir.          Buna
göre     Tüzük              çıkarmak           münhasıran    BK’na              aittir.
Tüzükler             kanunun
uygulanmasını           göstermek      amacıyla         çıkartıldığı      için
kanunla             düzenlenmeyen         bir
konuda           tüzük              çıkartılamaz.
Danıştay’ın
incelemesinden         geçirilmesi      şarttır.             Danıştay’ın     incelemesinden        geçen
tüzüğü             değiştirerek               kabul
edilmesi          durumunda                yeni     metnin                Danıştay        tarafından      yeniden          incelenmesi    gerekmektedir.                      Tüzükler           Cumhurbaşkanı         tarafından
onaylanır        ve        RG’de              yayınlanır.                  Tüzükler           idari    işlem               olduğundan    Danıştay’a      dava    açılabilir.        ee) Yönetmelikler
Yönetmelikler,
Başbakanlık,              Bakanlık         ve        kamu              tüzel    kişilerinin       kendi      görev              alanına           giren   konunların     ve        tüzüklerin      uygulanmasını           göstermek
amacıyla         çıkartılan        hukuk             kurallarıdır.
Bunlar    idari    işlem
olduğundan    idari    yargı    denetimine     tabidirler.
Yerel       alanda             uygulanacak              yönetmelikler                        yerel                idari     yargıda,              ülke     çapında          uygulanan      yönetmelikler            için      ise       ilk
derece            mahkeme          Danıştay’dır.              ff)
İçtihadı Birleştirme Kararları
İBK          kararlar          yüksek            mahkemenin              iki        ayrı      dairesi             veya     bir       dairenin             farklı              tarihlerde        verdiği            kararlar          arasında         aykırılık           varsa       ya        da        yerleşmiş        bir       içtihadın         değiştirilmesi              gerektiğinde
içtihadı               birleştirme     genel               kurulu             tarafından      verilir.            Resmi              gazetede            yayınlanır       ve        hukuk             kurallarının    asli      yazılı    kaynağı           haline             gelir.
bir           davranış
kuralının         örf       ve         adet     hukuku           kuralı              haline              gelebilmesi         için      “süreklilik”,     “zorunluluk
inancı”            ve        “devlet            desteği”          olmak      üzere               üç        unsurun         bir      arada              olması             gerekmektedir.
Süreklilik
unsuruna       maddi             unsuru            da        denilmektedir.           Süre
konusunda        somut             bir        şey       yoktur.            Ancak              ilk        uygulamanın              ne        zaman     başladığının               bilinmemesi
yeterli            olduğu            kabul               edilmemektedir.
Zorunluluk         inancı,
halk     arasında         bu        davranış         kuralına          uyulması         gerektiği            yolunda          yaygın             bir       kanaatin         bulunmasını              ifade    etmektedir.
Süreklilik
ve        zorunluluk     inancı              bir       davranışı        örf       ve        adet     kuralı
haline              getirir             ancak               örf       ve        adet     kuralının         hukuk              kuralına              gelebilmesi     için      hukuki            yaptırımla      desteklenmesi           gerekmektedir.
Devlet    desteğinin      olup    olmadığı         kanunlardaki             atıflara            bakılarak        anlaşılır.
Örf         ve        adet     yöresel           veya    genel               olabilir.
Aynı       zamanda         ticari    veya    adi       örf       ve        adet     ayırımı            da        vardır.
Örf
ve        adet     hukuk             kuralları         genel               olarak             özel     hukuk             uygulamasında             kaynak
olarak             kullanılmaktadır.       Suç      ce
cezada            kanunilik           ilkesi    gereği             ceza     hukukunda     örf       ve        adet      hukuku           kuralı              doğrudan           kaynak            olarak             uygulanmaz.               Kanun             hükümlerinin            yorumlanmasında
yardımcı         kaynak            olabilir.
MK’nın                1(3)     maddesi          “hakim,            karar               verirken         bilimsel           görüşlerden       ve         yargı              kararlarından            yararlanır”
hükmünü       taşımaktadır.
Şerhler,
monografler,             sistematik       eserler,           makaleler       bb) Mahkeme içtihatları
ilk           derece
mahkemesi    kararlardır.    Diğer              mahkemeleri             hatta    aynı     mahkemeyi       bağlamaz.       Yargıtay          ve        danıştay          daire    kararları         da        mahkemeleri    bağlamaz.
cc) Mukayeseli Hukuk Kuralları
Kanunlarda      yer      alan     hukuk
kuralları         niteliklerine    göre    emredici,
yetki    verici,
tanımlayıcı,        tamamlayıcı
ve        yorumlayıcı    olmak             üzere              beşe    ayrılmaktadır.
Emredici             hukuk
kuralları         herkes             tarafından      uyulması         zorunlu           olan         ve        aksi     kararlaştırılamayan              amir
hükümlerdir.
Bu           hükümler
genel               olarak             kamu               düzenini,         genel               ahlakı,     kişi       onurunu         ve       güçsüzleri      korumak         amacıyla         kanuna           konulmaktadır.
Emredici             hükümler       hem     özel     hem     de
kamu               hukuku           alanında         rastlamak          mümkündür              ancak              kamu               alanında         daha    çoktur.
Bir
kuralın            emredici         olup     olmadığı          nasıl     anlaşılır?         Burada            kanunun             lafzına            bakma            gerekir.           “mükelleftir”,             “evlenemez”,
“hükümsüzdür”            “olamaz”         gibi      emir    kipi      içeriyorsa       kural    emredicidir.
Örneğin;            17
yaşını              tamamlamayana        erken
ve        kadının
evlenemeyeceği”
Emredici
kurala             aykırı              davranmanın             yaptırımı         “yokluk”          veya     “butlandır”.       Yani
emredici         kurallara        aykırı              yapılan           hukuki            işlemler          hiç          bir       zaman             geçerli            değildir           ve        geçerlilik        kazanamaz.    Mahkemece    resen     dikkate            alınır.
Kişileri               yetkilendiren
ve        belli     yönde             davranış         serbestisi        getiren              kurallardır.
Örneğin,
mirasçılara                 mirası             reddetme       imanı              veren              MK      606.       Maddesi.
 
Tanımlayıcı
hukuk             kuralları,         hukuki             kavram           ve        kurumların     anlamlarını       açıklamak       amacı              güderler.        Söz      konusu           kavram           veya    kurumu             kanunda         yapılan           tanım              dışında           anlamak         mümkün         değildir.
Örneğin;             “yerleşim
yeri,     bir       kimsenin         sürekli            kalma              niyetiyle          oturduğu
yerdir”               ikametgâhın               tanımı             gibi.
Tarafların                   serbest                       iradeleriyle                aksini              kararlaştırmadıkları    takdirde            uygulanabilecek        hukuk
kurallarıdır.
Özel       hukuk             alanında         daha    çoktur.            Faiz,    alım     satım               sözleşmelerinde          tarafların
ifalarının           aynı     anda    olacağı            gibi…
Bir           hukuki
ilişkide            tarafların        farklı               şekillerde       anlaşılmaya                uygun     irade              beyanlarını    açıklamaya     yarayan          kurallara        denilmektedir.
Örneğin,            ay
başı     tabiri               aksi      kararlaştırmadıysa    ayın     ilk        günü,
ayın       ortasında
15’i         anlaşılmaktadır.
Yer                  bakımından               uygulanması              coğrafi
olarak    uygulama                   alanının
belirlenmesiyle          ilgilidir.
Hukuk     kurallarının
uygulanmasında        “mülkilik”        ve        “şahsilik”         esaslarıyla     birlikte               uygulanmaktadır.
Ceza       hukukunda     kural    olarak
mülkilik           esası    geçerlidir.       Zira     TCK     9.         Maddesi            Türkiye’de     işlenen            suçlar              hakkında        Türk    kanunları        uygulanır.
Özel       hukuk             açısından        da        mülkilik           esası    geçerlidir.       Ancak              evlenme,           boşanma
gibi         kişiler              hukukuyla      ilgili     alanlardan      şahsilik           kuralı              geçerlidir.
Hukuk      kuralının         zaman             bakımından    uygulanması;             hukuk             kuralının        ne
zaman             yürürlüğe        gireceği           ve         yürürlükten               kalkacağıyla               ilgilidir.
Yani     hukuk             kuralının        uygulamaya     başlayacağı     ve        uygulamasının           sona
ereceği            anın     belirlenmesi               zaman
bakımından    uygulanma     alanın             konusunu          oluşturmaktadır.
Bilindiği
gibi      AY.       ???       maddesi          uyarınca         kanun             yapma             yetkisi    TBMM’e          aittir.               Ancak             yasama           meclisince      kanun             yapıldığı         anda       kanun             yürürlüğe       girmez.           Öncelikle         Cumhurbaşkanın      onayına
ve        resmi     gazete             de        yayınlanması             gerekmektedir.
Genel      olarak
kanunların     yürürlüğe       gireceği           tarih                metin               içerinde             gösterilmektedir.
Örneğin              22
kasım              2001               tarih                ve        4721               sayılı               medeni               kanun’un        1029.             Maddesinde     medeni           kanunun         1          Ocak                2002       tarihide           yürürlüğe       gireceği          belirtilmektedir.
Ancak      istinai
olarak             kanunların      yürürlüğe       gireceği           tarih                metinde             gösterilmemiş             olabilir.
Bu        durumda        kanun;            resmi               gazete     yayınlandıktan           45
gün     sonra              yürürlüğe       girmektedir.
Bazı         kanunlar         uzun                oldukları         için      Resmi              gazete             yayınlanması     birden
fazla    güne     sarkması         mümkündür.                          Bu        durumda        45            günlük             süre     son      yayın               tarihinden     itibaren           başlamaktadır.           Bu
durumda            1322               sayılı               kanun              m.        4’e       yayımın           4          günde            bitirilmesi          gerekmektedir.
Kanunlar           tamamen        ya        da
kısmen            yürürlükten    kalkması         mümkündür.
Kanunların
yürürlükten    kalkmasında              çeşitli              ihtimaller       mevcuttur.
Kanunlarda        yürürlük
süresi              belirtilmişse,              kanun
bu        sürenin           dolmasıyla        başkaca          bir       işleme             gerek              kalmadan       kendiliğinden             yürürlükten
kalkmaktadır.
Örnek      AY        m.        161’de            bütçe               kanunları        yıllıktır            ve         düzenlendikleri             yıl
için     uygulanır       ve        yılın     sona    ermesiyle       yürürlükten    kalkmaktadır.
Bir           kanunun
yeni     çıkarılan         başka              bir       kanun             tarafından      açıkça      yürürlükten              kaldırılmasına           ilga
denir.
İlga         yetkisi             hukuk             kuralını           yapan              organ
veya     onun               üstünde              yer       alan     bir
organa
aittir.
İki          tür       ilga      mevcuttur.     aa)      Açıkça            Yürürlükten              Kaldırma            (Sarih             İlga)    Kanun             koyucunun
yaptığı            kanun             ile            önceki             tarihli              bir       kanunun         ilga      edildiğine
dair
açık     bir       irade    beyanı            olmaktadır.
Genel
olarak             yürürlükten               kaldırılan        kanun             veya     kanun              hükümleri          ayrı      bir      maddede        gösterilmektedir.       bb)      Üstü    Kapalı
Yürürlükten     Kaldırma       (Zımni            İlga)   
 
            Kanun    koyucunun     bir       başka              kanunu           yürürlükten    kaldırılmasını             açık
değilde              kanun             ifadesinden    bunun             anlaşılması     sonucu           yapılan            ilgadır.
    Genel
olarak             uygulamada
“bu       kanuna           aykırı              olan     hükümler       yürürlükten      kaldırılmıştır”             şeklinde
bir        ifade                kullanılmaktadır.       Ancak
bu            tür       bir        ifade               kullanılmamış             olsa     da
yürürlüğe       giren
kanunun,            kural               olarak,            kendine           aykırı              olan    kanunları        kaldırdığı        kabul      edilmelidir.
Açık
ilganın             olmadığı         bu        tür       ilgalarda         hangi              kanun             veya    kanun    maddelerinin             ilga
edildiğinin                  tespiti             oldukça
zordur.                       Bu                   durumlarda               doktrindeki       değerlendirmelere    ve
mahkeme          içtihatlarına    bakmak
gerekecektir.
Üstü
kapalı              ilgadan            bahsedilmesi              için
mutlaka          iki         kanun             hükmü              arasında
çelişme
olması             gerekmektedir.
Bu
çelişme            sonraki           ya        da        önceki             kanunun         özel      yada     genel       olmasına         göre    farklı    şekilde            çözümlenmektedir.
(i)
Önceki              ve        sonraki           kanunun         ikisi      de        genel               ise;       sonraki             kanun            uygulanır.
(ii)
Önceki              ve        sonraki           kanunun         her      ikisi      de        özel      ise        sonraki             kanun            uygulanır.
(iii)
Önceki             kanun             genel               sonraki           kanun             özel     ise       sonraki            kanun             hükümleri      uygulanır.
(iv)
Önceki             kanun             özel     sonraki           kanun             genel               ise;
Normlar             hiyerarşisi
nedeniyle       kanun
anayasaya,     tüzükler
kanuna           aykırı     olamaz.                        Bu        açıdan             somut              norm               denetimi         bağlamında     Anayasa             mahkemesi     bir      kanunun          ve         bazı     hükümlerinin             anayasaya
aykırı      olduğu            gerekçesiyle               verdiği
iptal    kararı             Resmi              Gazete’de       yayımlandığı     tarihte             kanun             yürürlükten    kalkar.
Ancak      AY        mahkemesi     iptal     ile        doğacak          hukuki            boşluğu           doldurmak     için         yasamaya        süre     vermek           için      iptal     hükmünün     yürürlüğe       gireceği           tarihi       ayrıca             belirtebilir.     Ancak
bu        süre    1          yılı       aşamaz.
Kural       olarak
kanunlar         yürürlüğe       girdikten         sonra              uygulanır.       Kanunların        geçmişe          yürümesi        yani     geçmişteki      olaylara          uygulanması              mümkün            değildir.
Bu           kurala             “kanunların                geçmişe           yürümemesi              (makable        şamil               olmaması)”
ilkesi      denir.
Bunun     nedeni
hukuki            güvenliğin       sağlanmasıdır.           Kişi
yapacağı         fiilin    sonuçlarının      ne        olacağını         bilmeli,            sonradan        yapılacak        değişiklikle     hayal
kırıklığına          uğramamalıdır.
Kanunların       geçmişe          yürümemesinde        “kazanılmış
haklara”         (müktesep      haklar)              dokunulamayacağı    yönündeki      ilke      de
etkilidir.          Kanunların     geçmişe          yürümeme        ilkesi    kamu              hukuku           içinde              geçerlidir.       Ancak              sonraki            kanun     önceki             kanunun         suç       saydığı            bir       fiili       ortadan          kaldırıyor       ya        da           hafifletiyorsa             fail
yeni     kanuna           göre    cezalandırılır.
Yargılama          hukukunda     da
kanunlar         geçmişe          yürümez.        Yargılamamın            geri
kalan      kısmı               yeni     kanuna           göre    yürütülür.
IV.
HUKUK KURALLARININ ANLAM BAKIMINDAN UYGULANMASI
Kanunun            yorumundan
kasıt,                kanun             koyucunun     düşüncesinin             içeriğinin
açıklanması    anlaşılmaktadır.
Sadece                yazılı
hukuk             kuralları          değil                örf       ve         adet     hukuk     kuralı              da        yoruma
tabidir.
Hakim    bir       kanunu
nasıl    yorumlayacaktır?
Çeşitli    yorum
metotları       bulunmaktadır.
Yasama yorumu,         yasama           organı             tarafından      yapılan            yorumdur.     Ancak     bunun             için      anayasada      hüküm            bulunması      gerekmektedir.          Yargı
organlarını        bağlar.            Ne       1961    ne         de
1982               AY        yasama           yorumu          benimsenmemiştir.                   Bu
nedenle          Türk                hukukunda    yasama           yorumu          kurumu             bulunmamaktadır.
Kanunun            metnine,         yani     kanun              koyucunun     kanunda         belirttiği          sözleri    açıklamak       suretiyle         kanunun         yorumlanmasıdır.
Kanunun                       hazırlanması              sürecinde       geçirdiği         evreler            dikkate           alınarak             yapılan            yorumdur.
kanun     koyucunun,     kanun
hazırlarken     belirtmek        istediği            amaç               dikkate
alınarak             yapılan            yorumdur.
Buna       göre     kanun
koyucu            kanun              yaparken        kendi               döneminin      gerçeklerini      gözeterek
kanun             yapmaktadır.              Ancak
toplum            değişmektedir.               Dolayısıyla     kanun
yorumlanırken          günümüz        gerçekleri       dikkate              alınarak          yorum            yapılmalıdır.

 

 

Hukuk Başlangıcı Test 2 başlıklı yazı da ilginizi çekebilir!
Hukuk Başlangıcı Test 1 başlıklı yazı da ilginizi çekebilir!
Hukuk Başlangıcı Pratik Sorular ve Cevapları konumuzdan faydalanabilirsiniz

Hukuk Başlangıcı


Önerilen Kaynaklar
Ana kaynak: Özekes Muhammet, Temel Hukuk Bilgisi,2.Bası, Yetkin Yayınları, Ankara .
Yardımcı kaynaklar: Aybay Aydın/Aybay Rona, Hukuka Giriş, 7. Bası, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları,
Can Halil/Güner Semih, Hukukun Temel Kavramları, 3. Bası, Arıkan Yayınevi,
Gözler Kemal, Hukukun Temel Kavramları, Ekin Kitabevi Yayınları, Gözübüyük A. Şeref, Hukuka Giriş, 8.Baskı, Ekin Kitabevi,
Diğer ders materyalleri:
Anayasa Mahkemesi Resmi İnternet Sitesi, www.anayasa.gov.tr,
Danıştay Resmi İnternet Sitesi, www.danistay.gov.tr,
Yargıtay Resmi İnternet Sitesi, www.yargitay.gov.tr, Resmi Gazete,
Dersin Amacı
Bu dersin amacı, öğrencilere hukukun temel kavram ve kurumlarını tanıtmaktır. Bu derste öğrencilere, hukuk öğrenimleri boyunca görecekleri derslere ilişkin temel ve genel bilgiler verilmekte; öğrencilerin bundan sonraki dönemlerde alacakları hukuk derslerinin, alt yapısı hazırlanmaya çalışılmaktadır.
Dersin Öğrenme Kazanımları
1  Hukuk kavramlarını açıklayabilme.
2  Hukuk kurallarını yorumlayabilme.
3  Hukuk dallarını ayırt edebilme.
4  Hukukçu kimliğini tanımlayabilme.
5  Uyuşmazlıkların çözümü için hukuk kurallarını uygulayabilme.
6  Temel kavramlara, kurumlara, kurallar, kaynaklara hâkimiyeti sağlayabilme.
7  Hukuku, hukuk sistemini, yargılama teşkilatını tanımlayabilme.