Mesleki İngilizce Ders Notu ve Çevirisi
sf 110-111
Public international law for international law may be defined as the body of rules of conduct which are binditing upon the members of the international community in their relations with each other. International law is concerned traditionally with the general principles and specifik rules regulating relations between states. It should be noted , however, that in the present stage of development of international relations there are other members of the international community ,such as, international organizations whose members have increased considerably since the end of World War 2.Uluslararası hukuk için uluslararası kamu hukuku, uluslararası toplumun üyelerinin birbirleriyle olan ilişkilerini
bağlayan davranış kurallarının ana gövdesi olarak tanımlanabilir. Uluslararası hukuk, geleneksel olarak, devletler arasındaki ilişkileri düzenleyen genel ilkeler ve spesifik kurallarla ilgilidir. Bununla birlikte, uluslararası
ilişkilerin gelişim aşamasında, uluslararası topluluk üyeleri, İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinden bu
yana önemli derecede artmıştır.
At the same time individuals have become increasingly recognized as participants in and subjects of international law. This can be observed primarily in the field of human rights law. It should be noted that , in addition to the protection of individuals against human right violations , international law also imposes criminal responsibility for serious violations of humanitarian law governing armed conflicts.
Aynı zamanda bireyler giderek uluslararası hukukta yer alanlara ve konularda tanınmaya başlamıştır. Bu öncelikle insan hakları hukuku alanında gözlemlenebilir. Bireylerin insan hakları ihlallerine karşı korunmasına ek olarak, uluslararası hukuk da silahlı çatışmalara yönelik insani hukukun ciddi ihlalinden dolayı cezai sorumluluk yüklediğini belirtmek gerekir.
The activities of international organizations cover various fields from culture and tourism to military and economic cooperation. Some of these organizations , such as the United Nation are universal whereas, others such as the Council of Europe are regional. Other examples of international organizations iclude NATO (North Atlantic Treaty Organization), UNCTAD ( United Nations Commission for Trade and Development ), IMO ( International Maritime Organization) , WTO (World Trade Organization), etc..
Uluslararası örgütlerin faaliyetleri, kültür ve turizmden askeri ve ekonomik işbirliğine kadar çeşitli alanları kapsamaktadır. Birleşmiş Milletler gibi bu örgütlerden bazıları evrensel, diğer tarafları Avrupa Konseyi gibi bölgesel.
NATO (Kuzey Atlantik Andlaşması Örgütü), UNCTAD (Birleşmiş Milletler Ticaret ve Kalkınma Komisyonu), IMO (Uluslararası Denizcilik Örgütü), WTO (Dünya Ticaret Örgütü) gibi uluslararası kuruluşların diğer örnekleri.
The rules of murricipal law of states emanate from national constitutions, statutes and regulations adopted by their national parliaments or administrative authorities and decisions of national courts. In ınternational law , the legal procedure is quite different because there is no single central supranational authority to make rules and enforce them through the use of systematic and continuous manner. There are those who may think that the United Nations is such an authiority , but in fact it is not.
Meclisli devlet yasalarının kuralları, ulusal parlamentolar veya idari makamlar tarafından kabul edilen ulusal anayasalar, tüzükler ve düzenlemeler ile ulusal mahkemelerin kararlarından kaynaklanmaktadır. Uluslararası hukukta yasal prosedür oldukça farklıdır, çünkü kuralları belirleyen ve bunları sistematik ve sürekli bir şekilde uygulayacak tek bir merkezi uluslarüstü otorite yoktur. Birleşmiş Milletlerin böyle bir yetki belgesi olduğunu düşünenler var, ama aslında değil.
That is not the say that some international organizations ,especially regional ones like the European Union , have not come close to creating municipal-like sources of international law. It is to be noted, however, that the rules of international law, on the whole have their own sources which are different from those municipal law.
Bazı uluslararası örgütlerin, özellikle Avrupa Birliği gibi bölgesel örgütlerin, belediye benzeri uluslararası hukuk kaynakları yaratmaya yaklaşmadığı söylenemez. Bununla birlikte, uluslararası hukuk kurallarının, genel olarak, belediye yasalarından farklı olan kendi kaynaklarına sahip oldukları belirtilmelidir.
It is generally agreed that the main sources of (public) international law re defined in Article 38(1) of the Statute of the International Court Of Justice . Under this provision the International Court of Justice is to apply the following laws to the cases brought before it :
Genellikle (kamu) uluslararası hukukun ana kaynaklarının Uluslararası Adalet Divanı Statüsünün 38 (1) Maddesinde tanımlandığı konusunda anlaşılmıştır. Bu hüküm çerçevesinde, Uluslararası Adalet Divanı, önündeki davalara aşağıdaki yasaları uygulamaktır:
1) International conventions , wheter general or particular ,establishing rules expressly recognized by the litigant states ;
sf:117-118-119
Civil law covers such a vast area of relations that to define its limits is not easy legal rules related to personality , marriage, family relations, property rights, succession and obligations are all parts of civil law.
Medeni hukuk, sınırlarını tanımlamak için çok geniş bir alanı kapsayan ilişkiyi kapsar; bu kolay değildir, kişilik, evlilik, aile ilişkileri, mülkiyet hakları, veraset ve yükümlülüklerle ilgili yasal kurallar tümüyle medeni kanunların bir
parçasıdır.
Civil law is connected with the economic sohere of social life with relations involving property and obligations on the one hand, and the legal status of persons on the other.
Medeni hukuk, bir yanda mülkiyet ve yükümlülükler ile diğer yanda kişilerin hukuki statüsünü içeren ilişkilerle sosyal yaşamın ekonomik alanıyla bağlantılıdır.
A brief look at the systematic arrangement of the Civil Code , which is the fundamental source of Turkish and Swiss civil law , gives an idea about the matters it covers and governs.
Türk ve İsviçre hukukunun temel kaynağı olan Medeni Kanunun sistematik düzenlemesine kısaca bir göz atın, kapsadığı ve yönettiği konular hakkında bir fikir
The first Civil Code of Turkey , along with the Code Of Obligations , was adopted from Switzerland in 1926. Although in later years a number of more or less extensive changes were introduced , the main characteristics of the Swiss Code were preserved . In 2002 an entirely new version of the Civil Code was enacted. However , this code also clearly reflects the principles of the Swiss Code.
Borçlar Kanunu ile birlikte Türkiye’nin ilk Medeni Kanunu, 1926’da İsviçre’den kabul edildi. Daha sonraki yıllarda az ya da çok kapsamlı değişiklikler getirilmiş olsa da, İsviçre Kanununun temel özellikleri korunmuştur. 2002’de
Medeni Kanunun tamamen yeni bir versiyonu yürürlüğe girdi. Bununla birlikte, bu kanun aynı zamanda İsviçre Kanunu’nun ilkelerini de yansıtmaktadır.
The Turkish Civil Code consists of a Prellminary Chapter and four books :
Book 1 : Law of Persons
A brief study of the preliminary chapter of the Turkish Civil Code will give some idea about the basit concepts of private law. Its provisions are intended to be the general rules applicable to all legal relations . These include the following principles:
Türk Medeni Kanununun ön bölümüne ilişkin kısa bir çalışma, özel hukukun basit kavramları hakkında bazı fikir verecektir. Hükümleri, tüm hukuki ilişkiler için geçerli olan genel kurallar olarak düşünülmüştür. Bunlara aşağıdaki ilkeler dahildir:
-The order of the application of legal rules ( written provision, customary law , judge-made law Article 1)
– Yasal kuralların uygulanması sırası (yazılı hüküm, teamül hukuku, hakim kanun Madde 1)
Birinci bölüm genel ilkeleri ortaya koyarken, ikinci kısımda malların satımı, bağışlar, ödünç, vekalet gibi çeşitli
sözleşme türlerine yönelik özel hükümler bulunmaktadır. Bu sınıflamaya ek olarak, medeni kanunlar (borçlar kanunu da dahil olmak üzere) beş alt dala ayrılmıştır
a)Law of Persons
The law of personality concerns the legal existence as a person and is one of the most important concepts of private law . Every person can be the subject of rights under law ,and everyone is entitled to the rights recognized by law under modern legal systems without distinction of any kind regarding such factors as a race or social origin.In the words of the Universal Declarations of Human Rights , ” Everyone has the right to recognition everywhere as a person before the law.” (Article 6) The formulation in the Turkish Civil Code reads as follows : ” Every person can be the subject of rights ; within the limits imposed by law , they have an equal capacity to poses rights and duties ( Article 8)
Kişiler hukuku , kişinin yasal varlığı ile ilgilidir ve özel hukukun en önemli kavramlarından biridir. Herkes hukuk altındaki haklara tabi olabilir ve herkes, ırk veya sosyal köken gibi faktörlere ilişkin olarak herhangi bir ayırım
yapmadan modern yasal sistem altında kanunen tanınan haklara sahiptir. Evrensel Beyannamelerin Sözleri “Herkesin her yerde bir kişi olarak yasalar önünde tanınma hakkı vardır.” (Madde 6) Türk Medeni Kanunu’ndaki formülasyon şöyle özetlenebilir: “Herkes hakların konusunu oluşturabilir; Yasalar tarafından öngörülen sınırlar dahilinde hak ve görevlerini yerine getirme konusunda eşit yetkilere sahiptir (Madde 8)
While persons can be the subject of rightsunder the Civil Code , animals and things can only be objects over which rights are exercised . Legal personality begins at birth and ends at death. However, even before birth a human being is not without legal recognition. Between conception and birth the child is deemed to have legal capacity , conditional on his being born alive. (Turkish Civil Code Article 28/2)
İnsanlar Medeni Kanun uyarınca haklara tabi olsa da, hayvanlar ve eşyalar ancak üzerinde hakların kullanıldığı nesneler olabilir. Tüzel kişilik doğumdan başlar ve ölümle sonuçlanır. Bununla birlikte, doğumdan önce bile bir insan yasal olarak tanınmamaktadır. Ana rahmine düşme ile doğum arasında, çocuğun hayatta kalması koşuluyla hak ehliyetine sahip olduğu kabul edilir. (Türk Medeni Kanunu Madde 28/2)
Persons are subjects of private law . The law confers rights and imposes certain duties on them. The law of persons provides the rules regulating the relationships of persons in matters such as the creation and termination of personality , the legal capacity of the person , the protection of dignity and honour of the persons, etc..
Kişiler özel hukuk konusudur. Yasa haklarını verir ve onlara belirli görevler yükler. Kişilerin kanunları, kişiliğin oluşması ve sona erdirilmesi, kişinin hak ehliyeti, kişinin şeref ve onurunun korunması gibi konularda kişilerin
ilişkilerini düzenleyen kuralları sağlar.
The term ”person” is not limited to human beings, though . It also refers to legal persons. These are extition created by the function of law, and not biology . For example ; a corparation , a foundation or a proffessional association are all legal or juristic persons and thus subjects of private law entitled to enjoy legal rights , but also possessing duties as well .
“Kişi” terimi de insanlarla sınırlı değildir. Aynı zamanda tüzel kişilere de işaret eder. Bunlar, biyoloji yerine, hukuk fonksiyonu tarafından oluşturulmuş bir uzantıdır. Örneğin ; Bir şirket , vakıf veya profesyonel bir meslek birliği , hukuki veya tüzel kişilere, dolayısıyla yasal haklara sahip olma hakkına sahip ancak aynı zamanda görevleri bulunan özel hukuk konularına dahildir.
BASIC POLİTİCAL AND LEGAL PRINCİPLES sf : 50-51
The Turkish administrative system is based upon certain fundamental principles stated in the Constitution of 1982 and maxims inherent in the administravie system that Turkey has accepted. The fundamental legal and political cornerstones of the Turkish State are set forth in Articles 1-17 of the 1982 Constitutions
Türk idari sistemi, 1982 Anayasası’nda belirtilen bazı temel ilkelere ve Türkiye’nin kabul ettiği idari sisteme özgü niteliklere dayanmaktadır. Türk Devletinin temel yasal ve politik temel taşları 1982 Anayasalarının 1-17. Maddelerinde belirtilmiştir
The Constitutions starts with announcing that the political system is a republican democracy , and outlines fundamental characteristics of the Republic such as the separation of powers , secularism , the supremacy of law , and constitutional government . In article 5 , the Constitution defines the fundamental aims and duties of the state , such as the duty to ensure welfare , peace and happines ; the duty to remove political , social , and economic obstacles which restrict the fundamental rights and freedomsof the individual; to provide the condititons necessary for the material and spiritual development of the individual ; to safeguard the independence , integrity and indivisibility of the country and Turkish nation . These political and legal principles apply to the organization and functioning of the Administration as well. Some of these principles may be briefly explained as follows.
Anayasalar, siyasi sistemin bir cumhuriyet demokrasisi olduğunu ilan etmekle başlar ve Cumhuriyetlerin temel niteliklerini, güçler ayrılığı, laiklik, hukukun üstünlüğü ve anayasal devlet gibi ana hatlarını ortaya koyar. Anayasa’nın 5. maddesinde devletin refah, barış ve mutluluk verme görevi gibi temel amaç ve görevlerini tanımlamaktadır; Bireyin temel hak ve özgürlüklerini kısıtlayan politik, sosyal ve ekonomik engeller kaldırma görevi; Bireyin maddi ve manevi gelişimi için şartları sağlamak; Ülkenin ve Türk ulusunun bağımsızlığını, bütünlüğünü ve bölünmezliğini korumak. Bu politik ve yasal ilkeler, İdare’nin organizasyonu ve işleyişi için de geçerlidir. Bu ilkelerden bazıları kısaca aşağıdaki şekilde açıklanabilir.
A) Legality of the Administration
Article 8 of the Constitution states that ‘ the executive function shall be exercised and carried out within the framework of law,’ which means that aside from directly applicable provisions of the Constitution , in order to exercise any authority, the Administration must be empowered by a law and cannot take upon itself a field of activity without legislative authorization.
Anayasanın 8. Maddesi ‘yürütme işlevi, yasalar çerçevesinde uygulanacak ve uygulanacaktır’ şeklindedir; bu, Anayasa’nın doğrudan uygulanabilir hükümlerinden başka herhangi bir yetkiyi kullanmak için, İdareye, Yasalara
aykırı hareket edemez ve yasama izni olmaksızın bir faaliyet alanı üstlenemez.
The principle of legality – expressed in Article 8 and in many other articles by the phrase ‘regulated/prescribed by law’ – also means that all administrative agencies must act in accordance with the statutes. This principle constitutes an effective limitation on the administrative machinery , a real guarantee of the liberties of the individuals and barrier to possible arbitrary rule by the Administration. Both the Constitutional Court and Council Of State have repeatedly announced that the principle of legality (kanunilik ilkesi) is the number one maxim of the Turkish governmental system .
Madde 8’de ve diğer birçok makalede “yasalar tarafından düzenlenmiş / öngörülen” ifadesi ile ifade edilen yasallık ilkesi, tüm idari kurumların tüzüğe uygun hareket etmesi anlamına gelmektedir. Bu ilke, idari mekanizmalar
üzerinde etkili bir sınırlama oluşturur; bu, bireylerin özgürlüğünün gerçek bir garantisidir ve İdare tarafından olası keyfi kurallara engel oluşturmaktadır. Hem Anayasa Mahkemesi hem de Danıştay, kanunilik ilkesinin Türk hükümet
sisteminin bir numaralı özeti olduğunu defalarca ilan etmiştir.
As regards the extent of regulation by law, only relatively small part of administrative functions , such as those of the judiciary , are connected with law enforcement. The far greater part of them are related to the practical or technical wants of society , e.g public order , education, health services ,etc. The nature of this work is essentially administrative . The law normally confines its regulation to the general outline of admnistrative organizations and functions , unless more detailed regulation is required either for the security of the individual or in the public interest. Cases of these are mainly related to fundamental rights and liberties , public personnel , administration and public finances.
Yasal düzenlemelerin kapsamına gelince, yargınınki gibi yalnızca idari işlevlerin göreceli olarak küçük bir kısmı yasa uygulayıcıyla bağlantılıdır. Bunların çok büyük bir kısmı toplumun pratik veya teknik istekleri, örneğin kamu düzeni, eğitim, sağlık hizmetleri, vb. Ile ilgilidir. Bu eserin doğası aslında idari. Yasa, kişinin güvenliği için ya da kamu yararına daha ayrıntılı bir düzenlemeye ihtiyaç duyulmadığı sürece, yönetmeliklerini normal olarak yönetime
bağlı kuruluşların ve işlevlerin genel hatlarıyla sınırlar. Bunların vakaları temel hak ve hürriyetler, kamu personeli, idare ve kamu maliyesi ile ilgilidir.
These principles can be considered in the line with Article 123 of the Constitution , which is the primary basis for determination of the extent of legislative competence. Yet there are extensive legislative practices , e.g, internal organizations of ministries are defined by law. The point to be emphasized is not to the constitutinal validty of such legislative practices but their convenience from the point of view of sound administrative needs and techniques . Indeed, the Constitution does not excludesuch comprehensive regulation of administrative matters. On the contrary , the wording of the relevant constitutional provision (Art 123) lends itself to a wider construction which should be avoided in a view of sound administrative needs.
Bu ilkeler, yasama yetkisinin kapsamının belirlenmesinde temel esas olan Anayasa’nın 123. maddesi ile uyumlu olarak değerlendirilebilir. Bununla birlikte, kapsamlı mevzuat uygulamaları vardır, örneğin bakanlıkların iç
örgütleri kanunla tanımlanır. Üzerinde durulması gereken nokta, bu tür yasal uygulamaların temel geçerliliğine değil, sağlam yönetim ihtiyaçları ve teknikleri açısından kolaylıktır. Nitekim, Anayasa idari konulardaki kapsamlı
düzenlemeyi kapsamamaktadır. Aksine, ilgili anayasal hükmün (Madde 123) ifadesi, sağlam idari ihtiyaçlar karşısında kaçınılması gereken daha geniş bir yapıya sahiptir.
There are matters falling within the legistative authority , e.g. the general outline of administrative ‘ organizations and functions , matters open to legislative choice, e.g. the internal organization of an administrative department , and matters falling outside of the legislative competence , like the appointment or dismissal of a civil servant.
Örneğin, yasal otoriteyle ilgili meseleler vardır; ör. Idari teşkilatların ve işlevlerin genel hatları, yasama seçimine açık konular, örn. Bir idari bölümün dahili organizasyonu ve bir memurun atanması veya görevden alınması gibi yasama
yetkisinin dışında kalan konular.
Administrative matters falling outside the scope of regulation by law constitute matters of administrative ‘discretion ‘ more appropriately designated as ‘administrative apprecialion’ in Turkish administrative law. The administration has to deal with these matters in a consistent and not an arbitrary manner. In this connection the following should be noted.
Yasa ile yönetmelik dışına çıkan idari konular, Türk idare hukukunda daha ‘idari anlamda’ idari yargı olarak belirlenen idari “takdir” konularını oluşturmaktadır. Yönetim bu konularda tutarlı ve rasgele bir yaklaşımla uğraşmak zorundadır. Bu bağlamda aşağıdakilere dikkat edilmelidir.
– Administrative orderliness : Discretionary power is not to be exercised merely in an expedient manner but , as far as the needs of practical flexibility permit, by the establishment of legal rules, pursuant to the administrative rule-making power. These are the requirements of orderliness and objectivity in public administration.
nesnelliğin gereklilikleri.
